Κυριακή 18 Μαΐου 2008
ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
Αιγάλεω, 16.5.2008
Το ΤΕΙ – Πειραιά ανήκει στους Φοιτητές
& τις Φοιτήτριές του.
Ένας «παράξενος» Νόμος της Δεξιάς,
τους αφήνει αντισταθμιστικά να ψηφίζουν όλοι.
Στις 22 του Μάη, είναι ημέρα Εκλογών,
ημέρα Πέμπτη από τις 9 μέχρι τις 4
για να δυσκολεύονται οι εργαζόμενοι.
Καλό αυτό.
Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Χώρας μας,
ενέχονται σε μια διπλή αποστολή.
Καταρτίζουν πρώτα και μορφώνουν δεύτερα.
Η «Μόρφωση» διαφέρει από την «απλή Κατάρτιση»
κατά τούτο.
Εμπεριέχει και εμπεριέχεται στη λέξη «κουλτούρα».
Κατασκευάζει αντιρρησίες συνείδησης,
επεξεργάζεται την Λευτεριά.
Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
οφείλουν τα πάντα στον Λαό που τα συντηρεί
από το υστέρημά του,
εξόν από «φτηνοπληρωμένους υποτακτικούς»
της ντόπιας ή της ξένης ολιγαρχίας.
Τόλμησε να γνωρίσεις!
Ο Φοιτητής & η Φοιτήτρια δεν θέλει ότι δίνουν,
απαιτεί τα πάντα ή τίποτα.
Όσο λίγο κι’ αν έχει του φτάνει,
όσο πολύ κι΄ αν έχει δεν του φτάνει.
Θέλει λοιπόν τα πάντα, μόρφωση με περιεχόμενο,
διασκέδαση, νιότη (συμπληρώστε το κατάλογο
με την φαντασία σας ) υποτροφίες, μεταπτυχιακά, επαγγελματικά δικαιώματα (ο κατάλογος είναι ατέλειωτος) στέγαση, επιδόματα κτλ. κτλ…..
Αστυνομία ή αστυνόμευση δεν νοείται εδώ μέσα
( έξω μας αρκεί)
Θέλει να πάρει το Πτυχίο του έγκαιρα, για να γλιτώσει απ’ τον Δάσκαλο και την φροντίδα του.
Απαιτεί τα πάντα, ενώ απλά του διπλασιάζουν την τιμή του «φαγητού»
Τόλμησε να γνωρίσεις!
Από κάθε πέτρα εδώ μέσα μπορείς να οικοδομήσεις
για την μετέπειτα ζωή σου, Ναό ή Τάφο!
Σαν υποψήφιος Πρόεδρος του συνδυασμού
«Φοιτητική Επιλογή»
(www.fititiki-elilogi.blogspot.com)
σας ζητώ το αδύνατο:
Πάει να πει, να έρθετε εκείνη την Πέμπτη
και να ψηφίσετε.
Δεν ζητώ τίποτα άλλο, εξόν από την «άρνησή» σας,
που θα οικοδομήσει τελικά τα πάντα.
Ο Αφοσιωμένος σας έμπιστος:
Ιωάννης Καζαντζάκης
Το ΤΕΙ – Πειραιά ανήκει στους Φοιτητές
& τις Φοιτήτριές του.
Ένας «παράξενος» Νόμος της Δεξιάς,
τους αφήνει αντισταθμιστικά να ψηφίζουν όλοι.
Στις 22 του Μάη, είναι ημέρα Εκλογών,
ημέρα Πέμπτη από τις 9 μέχρι τις 4
για να δυσκολεύονται οι εργαζόμενοι.
Καλό αυτό.
Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Χώρας μας,
ενέχονται σε μια διπλή αποστολή.
Καταρτίζουν πρώτα και μορφώνουν δεύτερα.
Η «Μόρφωση» διαφέρει από την «απλή Κατάρτιση»
κατά τούτο.
Εμπεριέχει και εμπεριέχεται στη λέξη «κουλτούρα».
Κατασκευάζει αντιρρησίες συνείδησης,
επεξεργάζεται την Λευτεριά.
Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
οφείλουν τα πάντα στον Λαό που τα συντηρεί
από το υστέρημά του,
εξόν από «φτηνοπληρωμένους υποτακτικούς»
της ντόπιας ή της ξένης ολιγαρχίας.
Τόλμησε να γνωρίσεις!
Ο Φοιτητής & η Φοιτήτρια δεν θέλει ότι δίνουν,
απαιτεί τα πάντα ή τίποτα.
Όσο λίγο κι’ αν έχει του φτάνει,
όσο πολύ κι΄ αν έχει δεν του φτάνει.
Θέλει λοιπόν τα πάντα, μόρφωση με περιεχόμενο,
διασκέδαση, νιότη (συμπληρώστε το κατάλογο
με την φαντασία σας ) υποτροφίες, μεταπτυχιακά, επαγγελματικά δικαιώματα (ο κατάλογος είναι ατέλειωτος) στέγαση, επιδόματα κτλ. κτλ…..
Αστυνομία ή αστυνόμευση δεν νοείται εδώ μέσα
( έξω μας αρκεί)
Θέλει να πάρει το Πτυχίο του έγκαιρα, για να γλιτώσει απ’ τον Δάσκαλο και την φροντίδα του.
Απαιτεί τα πάντα, ενώ απλά του διπλασιάζουν την τιμή του «φαγητού»
Τόλμησε να γνωρίσεις!
Από κάθε πέτρα εδώ μέσα μπορείς να οικοδομήσεις
για την μετέπειτα ζωή σου, Ναό ή Τάφο!
Σαν υποψήφιος Πρόεδρος του συνδυασμού
«Φοιτητική Επιλογή»
(www.fititiki-elilogi.blogspot.com)
σας ζητώ το αδύνατο:
Πάει να πει, να έρθετε εκείνη την Πέμπτη
και να ψηφίσετε.
Δεν ζητώ τίποτα άλλο, εξόν από την «άρνησή» σας,
που θα οικοδομήσει τελικά τα πάντα.
Ο Αφοσιωμένος σας έμπιστος:
Ιωάννης Καζαντζάκης
Ανοιχτή Επιστολή προς το Διοικητικό Προσωπικό του Ιδρύματος
Αιγάλεω,14.5.2008
Πήραμε το θάρρος να καταρτίσουμε ένα «ψηφοδέλτιο της πρώτης μέρας», ανοίξαμε μια «πύλη έκφρασης» για τον καθένα εδώ μέσα, μια δυνατότητα δηλαδή του να ψηφίσετε και κάτι άλλο εξόν από τα γνωστά και καθιερωμένα τα τελευταία 15 χρόνια.
Έργο βαρύ , πολύμοχθο.
Θα σας πω, πως οι Διοικητικοί, αποτελούν τον «ιστό» αυτού του Ιδρύματος και πως είναι «αχάριστο» η ψήφος τους να ισοδυναμεί με το ένα δέκατο εκείνης του απλού Φοιτητή.
Θα σας πω κι’ άλλα πολλά.
Έχω ένα όνειρο, να μην υπάρχουν «μαύροι» εδώ μέσα.
Και δεν πα να το έχεις, θα μου πει ένας «πολιτικός ρεαλιστής», ότι κι’ αν τάξεις σε μας , ο «καθιερωμένος Πρόεδρος» είναι γνωστός εκ των προτέρων και δίνει τα ελάχιστα, που ευχαριστώ του λέμε και γι’ αυτά καλά να είναι ο άνθρωπος.
Θα σας πω τότε, πως το άρθρο 16 μιλά για πλήρη Αυτοδιοίκηση. Θα σας πω, πως και σεις συμμετέχετε σε αυτήν θέλουν δεν θέλουν . Θα σας πω, πως υπάρχει και το «Εσωτερικό μας Σύνταγμα» , ο Εσωτερικός Κανονισμός, που τυπώνεται σε ΦΕΚ & ρυθμίζει τα πάντα, από το ωράριο, μέχρι τις απαιτήσεις & τα Δικαιώματα Θα σας μιλήσω για «τρεις μέρες πολύωρης δουλειάς» την εβδομάδα που ισοδυναμούν με πέντε σε απόδοση, χωρίς να ζημιώνει το Κράτος. Θα σας πω κι’ άλλα πολλά.
Γιατί ψηφίστηκε μέσα σε δέκα λεπτά, γιατί σας ρίχνει στο «σίδερο»?
Δεν έχετε συνδικαλισμό, άποψη, Ψήφο?
Δεν αξίζει η προσφορά σας τόσα χρόνια , να τυπωθεί αυτή η Άποψη, για να ισχύσει?
Από όλες τις πέτρες όμως εδώ μέσα μπορεί ο καθένας μας για την Ελευθερία του να κτίσει Ναό ή Τάφο.
Διάλεξε, ρίξε την ψήφο σου έξυπνα ή «κουτά». Στα χαρτιά στις 22 του Μάη για κάποιες λιγοστές ώρες τ’ Αφεντικό είσαι Εσύ. Τ’ Αφεντικό διασκεδάζει!....
Αυτά εγώ και άλλοι άλλα.
Ο αφοσιωμένος σας έμπιστος:
Ιωάννης Καζαντζάκης
Πήραμε το θάρρος να καταρτίσουμε ένα «ψηφοδέλτιο της πρώτης μέρας», ανοίξαμε μια «πύλη έκφρασης» για τον καθένα εδώ μέσα, μια δυνατότητα δηλαδή του να ψηφίσετε και κάτι άλλο εξόν από τα γνωστά και καθιερωμένα τα τελευταία 15 χρόνια.
Έργο βαρύ , πολύμοχθο.
Θα σας πω, πως οι Διοικητικοί, αποτελούν τον «ιστό» αυτού του Ιδρύματος και πως είναι «αχάριστο» η ψήφος τους να ισοδυναμεί με το ένα δέκατο εκείνης του απλού Φοιτητή.
Θα σας πω κι’ άλλα πολλά.
Έχω ένα όνειρο, να μην υπάρχουν «μαύροι» εδώ μέσα.
Και δεν πα να το έχεις, θα μου πει ένας «πολιτικός ρεαλιστής», ότι κι’ αν τάξεις σε μας , ο «καθιερωμένος Πρόεδρος» είναι γνωστός εκ των προτέρων και δίνει τα ελάχιστα, που ευχαριστώ του λέμε και γι’ αυτά καλά να είναι ο άνθρωπος.
Θα σας πω τότε, πως το άρθρο 16 μιλά για πλήρη Αυτοδιοίκηση. Θα σας πω, πως και σεις συμμετέχετε σε αυτήν θέλουν δεν θέλουν . Θα σας πω, πως υπάρχει και το «Εσωτερικό μας Σύνταγμα» , ο Εσωτερικός Κανονισμός, που τυπώνεται σε ΦΕΚ & ρυθμίζει τα πάντα, από το ωράριο, μέχρι τις απαιτήσεις & τα Δικαιώματα Θα σας μιλήσω για «τρεις μέρες πολύωρης δουλειάς» την εβδομάδα που ισοδυναμούν με πέντε σε απόδοση, χωρίς να ζημιώνει το Κράτος. Θα σας πω κι’ άλλα πολλά.
Γιατί ψηφίστηκε μέσα σε δέκα λεπτά, γιατί σας ρίχνει στο «σίδερο»?
Δεν έχετε συνδικαλισμό, άποψη, Ψήφο?
Δεν αξίζει η προσφορά σας τόσα χρόνια , να τυπωθεί αυτή η Άποψη, για να ισχύσει?
Από όλες τις πέτρες όμως εδώ μέσα μπορεί ο καθένας μας για την Ελευθερία του να κτίσει Ναό ή Τάφο.
Διάλεξε, ρίξε την ψήφο σου έξυπνα ή «κουτά». Στα χαρτιά στις 22 του Μάη για κάποιες λιγοστές ώρες τ’ Αφεντικό είσαι Εσύ. Τ’ Αφεντικό διασκεδάζει!....
Αυτά εγώ και άλλοι άλλα.
Ο αφοσιωμένος σας έμπιστος:
Ιωάννης Καζαντζάκης
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Θα βάλλουμε την όρεξη, την γνώση, την εμπειρία μας….
5 Μαΐου 2008
Αγαπητοί και Αξιότιμοι Συνάδελφοι, Διοικητικό - Τεχνικό Προσωπικό και Σπουδαστές του ΤΕΙ Πειραιά.
Μετά από ώριμη σκέψη αποδέχτηκα μετά χαράς το προσκάλεσμα του συνάδελφου Γιάννη Καζαντζάκη να κατέλθω ως υποψήφιος Αντιπρόεδρος για την Διοίκηση του ιδρύματός μας.
Αισθάνομαι όμως βαθύτατα την ανάγκη να εκφράσω τις σκέψεις μου ανοιχτά καθώς και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή μου την πράξη.
Τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα όπως γνωρίζουμε έγιναν Ανώτατα Ιδρύματα από το 2001. Ενώ λοιπόν το γεγονός αυτό θα έπρεπε να αδραχθεί ως ευκαιρία για να γίνουν πολλές προσπάθειες προς την καλυτέρευση της θέσεως των ιδρυμάτων, οι μέχρι τώρα «εναλλασσόμενες» διοικήσεις του ΤΕΙ Πειραιά αρκέσθηκαν στη απλή διαχείριση της όποιας καταστάσεως προέκυπτε.
Από την πλευρά μου υπόσχομαι να εργασθώ σκληρά για το ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ έχοντας τους παρακάτω στόχους:
Ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών
Προγράμματα σπουδών τα οποία θα έχουν ουσιαστική συμβολή στην απόκτηση γνώσης των τεχνολόγων επιστημόνων και τελική αναβάθμιση του επιστημονικού τους κύρους.
Αυτοδύναμα μεταπτυχιακά προγράμματα
Τα ΤΕΙ θα πρέπει θεσμικά να αποκτήσουν την δυνατότητα αυτοδύναμων μεταπτυχιακών προγραμμάτων τα οποία θα καταλήγουν είτε σε τίτλο Μάστερ είτε ακόμη και Διδακτορικού. Τέτοιοι τίτλοι και μάλιστα «τεχνολογικής» κατεύθυνσης αναμένεται να έχουν μεγάλη απήχηση στην αγορά εργασίας. Εμείς (τα ΤΕΙ) θα πρέπει να είμαστε αυτοί οι οποίοι θα πρέπει να εφαρμόσουμε την «μεταφορά τεχνολογίας-τεχνογνωσίας» από την θεωρία στην πράξη, πάντα μέσα στα πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας και τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς.
Ανάπτυξη ουσιαστικής δια τμηματικής έρευνας
Εκτός από τα μεμονωμένα ερευνητικά έργα που εκτελούν κάποιοι συνάδελφοι, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί η στενή επιστημονική συνεργασία μεταξύ των τμημάτων
Προσέλκυση Ευρωπαϊκών Ανταγωνιστικών Ερευνητικών Προγραμμάτων
Τα περισσότερα ερευνητικά προγράμματα που έχουν εκτελεσθεί στο ΤΕΙ Πειραιά μέχρι σήμερα είναι «δοτά», τύπου ΕΠΕΑΕΚ, τα οποία είναι μεν καλοδεχούμενα αλλά δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε μόνον σε αυτά. Ελάχιστα δε είναι τα ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα που έχουν προσελκυθεί μεμονωμένα από συναδέλφους. Εδώ θα γίνουν σημαντικές προσπάθειες από την πλευρά μου να κατατίθενται περισσότερες ερευνητικές προτάσεις με διατμηματικές και διαπανεπιστημιακές συνεργασίες από τον ελληνικό χώρο και το εξωτερικό.
Ας μην ξεχνάμε δε ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι και αυτά χρηματοδοτήσεις του ελληνικού λαού. Όπως ζητάμε επιχορηγήσεις από τον ελληνικό τακτικό προϋπολογισμό έτσι θα πρέπει να ζητάμε χρήματα και από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό στον οποίο και η Ελλάδα συνεισφέρει.
Διαπίστευση ερευνητικών εργαστηρίων για παροχή υπηρεσιών
Σε πολλά τμήματα υπάρχουν εργαστήρια τα οποία με μικρή αναβάθμιση θα μπορούσαν να διαπιστευθούν ώστε να παρέχουν και υπηρεσίες προς τρίτους επ αμοιβή (όπως σε άλλα πανεπιστήμια καθώς και στο ΕΜΠ). Με αυτόν τον τρόπο θα εισρεύσουν κονδύλια στους επιμέρους προϋπολογισμούς των τμημάτων ώστε να χρηματοδοτούνται μικρά και ευέλικτα σπουδαστικά ερευνητικά έργα-πτυχιακές εργασίες.
• Τα ΤΕΙ θα πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν και στην πραγματικότητα από τον εναγκαλισμό του ΥΠΕΠΘ.
• Προτείνεται η αλλαγή στην ονομασία των ιδρυμάτων -( να μετονομασθούν σε Τεχνολογικά Ινστιτούτα )
• Θα πρέπει να αυξηθούν τα κονδύλια του τακτικού προϋπολογισμού. Ο τακτικός προϋπολογισμός θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει έστω και σε μικρό βαθμό την υποστήριξη της έρευνας στο ΤΕΙ Πειραιά.
• Θα πρέπει να ενισχυθούν οι προσλήψεις νέου Ε.Π.
• Τελικός γνώμονας όμως θα πρέπει να είναι η διαφάνεια της όποιας διοίκησης η οποία θα πρέπει να προχωρεί τα θέματα με την συνεργασία όλων μας και να είναι και υπηρέτης όλων. Η αναβάθμιση του ΤΕΙ Πειραιά ώστε αυτό να είναι το ΠΡΩΤΟ ΤΕΙ της χώρας είναι υπόθεση όλων μας.
Για να τα επιτύχουμε όλα τα παραπάνω εμείς
θα βάλλουμε την όρεξη, την γνώση, την εμπειρία μας….
Εσείς θα βάλλετε την ψήφο σας?
Γιώργος Νικολαΐδης
Καθηγητής Φ.Χ.Τ.Υ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ
Πληροφορίες για το ποιος είναι ο Γιώργος Νικολαΐδης μπορείτε να δείτε:
• Βιογραφικό του στη σελίδα του Τμήματος Φυσικής Χημείας και Τεχνολογίας Υλικών.
• Στην ιστοσελίδα www.cleanmag.gr
• Αναζητώντας στο Google την λέξη «cleanmag»
Αγαπητοί και Αξιότιμοι Συνάδελφοι, Διοικητικό - Τεχνικό Προσωπικό και Σπουδαστές του ΤΕΙ Πειραιά.
Μετά από ώριμη σκέψη αποδέχτηκα μετά χαράς το προσκάλεσμα του συνάδελφου Γιάννη Καζαντζάκη να κατέλθω ως υποψήφιος Αντιπρόεδρος για την Διοίκηση του ιδρύματός μας.
Αισθάνομαι όμως βαθύτατα την ανάγκη να εκφράσω τις σκέψεις μου ανοιχτά καθώς και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή μου την πράξη.
Τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα όπως γνωρίζουμε έγιναν Ανώτατα Ιδρύματα από το 2001. Ενώ λοιπόν το γεγονός αυτό θα έπρεπε να αδραχθεί ως ευκαιρία για να γίνουν πολλές προσπάθειες προς την καλυτέρευση της θέσεως των ιδρυμάτων, οι μέχρι τώρα «εναλλασσόμενες» διοικήσεις του ΤΕΙ Πειραιά αρκέσθηκαν στη απλή διαχείριση της όποιας καταστάσεως προέκυπτε.
Από την πλευρά μου υπόσχομαι να εργασθώ σκληρά για το ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ έχοντας τους παρακάτω στόχους:
Ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών
Προγράμματα σπουδών τα οποία θα έχουν ουσιαστική συμβολή στην απόκτηση γνώσης των τεχνολόγων επιστημόνων και τελική αναβάθμιση του επιστημονικού τους κύρους.
Αυτοδύναμα μεταπτυχιακά προγράμματα
Τα ΤΕΙ θα πρέπει θεσμικά να αποκτήσουν την δυνατότητα αυτοδύναμων μεταπτυχιακών προγραμμάτων τα οποία θα καταλήγουν είτε σε τίτλο Μάστερ είτε ακόμη και Διδακτορικού. Τέτοιοι τίτλοι και μάλιστα «τεχνολογικής» κατεύθυνσης αναμένεται να έχουν μεγάλη απήχηση στην αγορά εργασίας. Εμείς (τα ΤΕΙ) θα πρέπει να είμαστε αυτοί οι οποίοι θα πρέπει να εφαρμόσουμε την «μεταφορά τεχνολογίας-τεχνογνωσίας» από την θεωρία στην πράξη, πάντα μέσα στα πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας και τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς.
Ανάπτυξη ουσιαστικής δια τμηματικής έρευνας
Εκτός από τα μεμονωμένα ερευνητικά έργα που εκτελούν κάποιοι συνάδελφοι, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί η στενή επιστημονική συνεργασία μεταξύ των τμημάτων
Προσέλκυση Ευρωπαϊκών Ανταγωνιστικών Ερευνητικών Προγραμμάτων
Τα περισσότερα ερευνητικά προγράμματα που έχουν εκτελεσθεί στο ΤΕΙ Πειραιά μέχρι σήμερα είναι «δοτά», τύπου ΕΠΕΑΕΚ, τα οποία είναι μεν καλοδεχούμενα αλλά δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε μόνον σε αυτά. Ελάχιστα δε είναι τα ανταγωνιστικά ερευνητικά προγράμματα που έχουν προσελκυθεί μεμονωμένα από συναδέλφους. Εδώ θα γίνουν σημαντικές προσπάθειες από την πλευρά μου να κατατίθενται περισσότερες ερευνητικές προτάσεις με διατμηματικές και διαπανεπιστημιακές συνεργασίες από τον ελληνικό χώρο και το εξωτερικό.
Ας μην ξεχνάμε δε ότι τα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι και αυτά χρηματοδοτήσεις του ελληνικού λαού. Όπως ζητάμε επιχορηγήσεις από τον ελληνικό τακτικό προϋπολογισμό έτσι θα πρέπει να ζητάμε χρήματα και από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό στον οποίο και η Ελλάδα συνεισφέρει.
Διαπίστευση ερευνητικών εργαστηρίων για παροχή υπηρεσιών
Σε πολλά τμήματα υπάρχουν εργαστήρια τα οποία με μικρή αναβάθμιση θα μπορούσαν να διαπιστευθούν ώστε να παρέχουν και υπηρεσίες προς τρίτους επ αμοιβή (όπως σε άλλα πανεπιστήμια καθώς και στο ΕΜΠ). Με αυτόν τον τρόπο θα εισρεύσουν κονδύλια στους επιμέρους προϋπολογισμούς των τμημάτων ώστε να χρηματοδοτούνται μικρά και ευέλικτα σπουδαστικά ερευνητικά έργα-πτυχιακές εργασίες.
• Τα ΤΕΙ θα πρέπει να ανεξαρτητοποιηθούν και στην πραγματικότητα από τον εναγκαλισμό του ΥΠΕΠΘ.
• Προτείνεται η αλλαγή στην ονομασία των ιδρυμάτων -( να μετονομασθούν σε Τεχνολογικά Ινστιτούτα )
• Θα πρέπει να αυξηθούν τα κονδύλια του τακτικού προϋπολογισμού. Ο τακτικός προϋπολογισμός θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει έστω και σε μικρό βαθμό την υποστήριξη της έρευνας στο ΤΕΙ Πειραιά.
• Θα πρέπει να ενισχυθούν οι προσλήψεις νέου Ε.Π.
• Τελικός γνώμονας όμως θα πρέπει να είναι η διαφάνεια της όποιας διοίκησης η οποία θα πρέπει να προχωρεί τα θέματα με την συνεργασία όλων μας και να είναι και υπηρέτης όλων. Η αναβάθμιση του ΤΕΙ Πειραιά ώστε αυτό να είναι το ΠΡΩΤΟ ΤΕΙ της χώρας είναι υπόθεση όλων μας.
Για να τα επιτύχουμε όλα τα παραπάνω εμείς
θα βάλλουμε την όρεξη, την γνώση, την εμπειρία μας….
Εσείς θα βάλλετε την ψήφο σας?
Γιώργος Νικολαΐδης
Καθηγητής Φ.Χ.Τ.Υ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ
Πληροφορίες για το ποιος είναι ο Γιώργος Νικολαΐδης μπορείτε να δείτε:
• Βιογραφικό του στη σελίδα του Τμήματος Φυσικής Χημείας και Τεχνολογίας Υλικών.
• Στην ιστοσελίδα www.cleanmag.gr
• Αναζητώντας στο Google την λέξη «cleanmag»
Μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά μόνο από το εξωτερικό. Ανεκμετάλλευτη η ελληνική ευρεσιτεχνία CleanMag παρά τη διεθνή αναγνώριση
«Στα αζήτητα» λύση για πετρελαιοκηλίδες
Ανεκμετάλλευτη η ελληνική ευρεσιτεχνία CleanMag παρά τη διεθνή αναγνώριση
Tου Γιαννη Eλαφρου
Aποτελεί ευρεσιτεχνία και δημιουργία Eλλήνων ερευνητών. Aποτέλεσε μία από τις πιο επιτυχημένες έρευνες του ευρωπαϊκού προγράμματος Life για το περιβάλλον, κερδίζοντας τη διεθνή αναγνώριση. Aντιμετωπίζει με καινοτόμο και αποτελεσματικό τρόπο –οικονομικά και χωρίς να βλάπτει το περιβάλλον– το τεράστιο πρόβλημα της θαλάσσιας ρύπανσης από πετρέλαιο. Kι όμως μένει ακόμα ανεκμετάλλευτη από την ελληνική πολιτεία. O λόγος για τη μέθοδο μαγνητικής περισυλλογής πετρελαιοκηλίδων CleanMag, που δημιουργήθηκε από ερευνητική ομάδα του TEI Πειραιά, με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Γιώργο Nικολαΐδη. Mαζί με τη μέθοδο μένει ανεκμετάλλευτο και το πρότυπο σκάφος απορρύπανσης, μήκους 18,5 μέτρων, που κατασκευάστηκε ειδικά.
H απειλή της ρύπανσης από πετρέλαιο είναι αυξημένη στην Eλλάδα, καθώς το Aιγαίο αποτελεί πέρασμα για πολλά δεξαμενόπλοια. Kαι μόνο γι’ αυτό θα περίμενε κανείς ότι μια ελληνική εφεύρεση καθαρισμού θα αγκαλιαζόταν αμέσως από την πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν εκτυλίχθηκαν ανάλογα...
Σε τι συνίσταται όμως η μέθοδος CleanMag; Σε περίπτωση πετρελαιοκηλίδας, ένα ειδικό πορώδες υλικό, το οποίο είναι ελαιόφιλο (απορροφά δηλαδή πετρέλαιο και άλλα έλαια) και μαγνητικό, με πυκνότητα μικρότερη του νερού –ώστε να επιπλέει– διασκορπίζεται σε μορφή κόκκων πάνω από το πετρέλαιο. Tο πετρέλαιο απορροφάται αμέσως από τους πόρους. Tο εμποτισμένο πια υλικό ανασύρεται από τη θάλασσα και διαχωρίζεται με τη χρήση μαγνητικών μέσων.
Μαγνητικό υλικό
H ιδέα του CleanMag ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Γ. Nικολαΐδης, απόφοιτος του Φυσικού Iωαννίνων, ύστερα από σπουδές στις HΠA και ερευνητική απασχόληση στη Σουηδία, ήρθε στον Δημόκριτο. «Αρχισα να προβληματίζομαι για τις πετρελαιοκηλίδες, όταν είδα την τεράστια καταστροφή που είχε προκαλέσει η βύθιση του τάνκερ Εξον Bαλντέζ στην Aλάσκα. Σκέφθηκα πόσο εύκολο θα ήταν να περισυλλεγεί το πετρέλαιο αν ήταν μαγνητικό υλικό και μπορούσε να τραβηχθεί…», λέει στην «K» ο κ. Nικολαΐδης. Aλλά το πετρέλαιο δεν είναι μαγνητικό. «Aν όμως μπορούσε να “αιχμαλωτισθεί” σε ένα άλλο μαγνητικό υλικό;», αναρωτήθηκε ο κ. Nικολαΐδης και οι συνεργάτες του. Ετσι διαμορφώθηκε η ιδέα για κάποιο σπογγώδες - πορώδες μαγνητικό υλικό, το οποίο θα μπορούσε να «ρουφήξει» πετρέλαιο και να ανασυρθεί στη συνέχεια.
Δεν επρόκειτο για εύκολο εγχείρημα. «Kατ’ αρχήν έπρεπε να αναμειχθούν το ελαφρύ πολυμερές και το βαρύ μαγνητικό μέταλλο, με τελικό αποτέλεσμα ένα υλικό που θα επιπλέει. Γι’ αυτό επιλέχθηκε η δημιουργία ενός σπογγώδους υλικού, με εσωτερικές κυψέλες, οι οποίες θα γεμίζουν αέρα, λειτουργώντας έτσι σαν σωσίβια, κρατώντας το στην επιφάνεια. Υστερα, το υλικό έπρεπε να είναι ελαιόφιλο αλλά όχι υδρόφιλο, γιατί εάν μάζευε και νερό η αποτελεσματικότητά του θα ήταν μηδαμινή», λέει ο κ. Nικολαΐδης.
Διεθνές ενδιαφέρον
Oι Eλληνες ερευνητές πέτυχαν να δημιουργήσουν το κατάλληλο υλικό, το οποίο κατοχυρώθηκε με διπλώματα ευρεσιτεχνίας το 1996 και το 1997 σε εθνικό και διεθνές επίπεδο αντίστοιχα. O κ. Nικολαΐδης ήταν καθηγητής πια στο TEI Πειραιά. Παρουσιάζοντας τη μέθοδο σε διάφορα συνέδρια προσείλκυσε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Eίναι ενδεικτικό ότι το 1997 το BBC έστειλε συνεργείο για να κινηματογραφήσει την εφαρμογή του CleanMag και πρόβαλλε το σχετικό φιλμάκι για μια βδομάδα! Tον Iανουάριο του 1999 το CleanMag μπήκε στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Life, με δικαιούχο το TEI Πειραιά και συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες. Ετσι, με εθνική και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση 2 εκατομμυρίων ευρώ κατασκευάστηκε ποσότητα του υλικού (4 τόνοι) και ναυπηγήθηκε ένα ειδικό πλοίο, το Nάνσι CleanMag.
H τεχνολογία CleanMag είναι δοκιμασμένη. H πρώτη μεγάλη δοκιμή έγινε στο Σαουθάμπτον, τον Nοέμβριο του 1999, στις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Oργανισμού για την Kαταπολέμηση των Πετρελαιοκηλίδων (Oil Spill Response Limited, OSRL). Σε ειδική δεξαμενή προσομοίωσης εξετάστηκε, με επιτυχία, η δυνατότητα της μαγνητικής περισυλλογής. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του OSRL, το νερό που απέμεινε ήταν 20-30 φορές καθαρότερο από τα όρια που προβλέπει η διεθνής συνθήκη MARPOL. Tο πιο μεγάλο πείραμα έγινε τον Μάιο του 2003 στον Ασπρόπυργο, με χρήση πια και του σκάφους Nάνσι. Tα αποτελέσματα εδώ ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακά. Tο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών πιστοποίησε ότι το ρυπαντικό φορτίο που απέμεινε στη θάλασσα ήταν 1.500 φορές μικρότερο από τα όρια MARPOL!
Oι μεγάλες αυτές επιτυχίες δεν μπορούσαν παρά να επιβραβευθούν. Tο πρόγραμμα Life για το περιβάλλον περιέλαβε πρόσφατα, σε ειδική έκδοσή του, το CleanMag μεταξύ των 50 πιο επιτυχημένων προγραμμάτων, που ξεχώρισαν στα 12 χρόνια λειτουργίας του. Eίχαν προηγηθεί βραβεύσεις από τον Tομέα Φυσικής του Eμπειρίκειου Iδρύματος (2001) και από τον Oργανισμό Bιομηχανικής Iδιοκτησίας (2002).
«Καθαρή» και οικονομική
Tο ενδιαφέρον για το CleanMag εξηγείται από τη δυσκολία αντιμετώπισης των πετρελαιοκηλίδων. Oι επικρατούσες μέθοδοι έχουν μεγάλο κόστος και αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, ενώ πάντα αφήνουν ένα σημαντικό υπόλειμμα πετρελαίου, στο οποίο ρίχνονται χημικά διαλυτικά. Τα χημικά αυτά είναι εξαιρετικά τοξικά, ιδιαίτερα εάν συνδυασθεί η τοξικότητά τους με αυτή του πετρελαίου (αυξημένη συνεργητική τοξικότητα). Oι ενώσεις χημικών και πετρελαίου κατακάθονται στο νερό και μολύνουν και το βυθό των θαλασσών. H χρήση των τοξικών χημικών αποτελεί το ένοχο μυστικό των εταιρειών απορρύπανσης. Απεναντίας, η τεχνολογία CleanMag διασκορπίζεται εύκολα από πλωτά και εναέρια μέσα, μειώνει το χρόνο καθαρισμού περίπου κατά το ένα τρίτο και δημιουργεί συσσωματώματα, που λόγω του μεγέθους τους είναι δυσκίνητα στο νερό, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ταχύτητα εξάπλωσης της πετρελαιοκηλίδας. Eίναι μέθοδος κατάλληλη για κάθε καιρό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν βυθίζεται ούτε συμβάλλει στη γαλακτοποίηση του πετρελαίου. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του CleanMag, εάν μέρος του υλικού φτάσει στις ακτές δεν τις ρυπαίνει και μπορεί να περισυλλεγεί πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τις άλλες μεθόδους. Eπιπλέον, με τη χρήση του CleanMag δεν κινδυνεύουν τα θαλάσσια πουλιά, καθώς αυτά δεν «λούζονται» στην πετρελαιοκηλίδα. Tο CleanMag μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ελαφρότερες περιπτώσεις ρύπανσης, όπως για παράδειγμα τα λάδια των σκαφών, με τα οποία βρωμίζουν τα ελληνικά λιμάνια.
Αντίθετα συμφέροντα
Tο CleanMag είναι μια χαμηλού κόστους τεχνολογία, καθώς ένα κιλό υλικού απορροφά 6-9 κιλά πετρελαίου, ανάλογα με τη σύνθεσή του. Το υλικό είναι μη τοξικό και ανακυκλώσιμο, ενώ και για την κατασκευή του μπορούν να χρησιμοποιηθούν και προϊόντα ανακύκλωσης.
H θριαμβευτική πορεία του CleanMag έπρεπε όμως να υπερνικήσει ένα σωρό εμπόδια στο εσωτερικό. Mια σειρά συμφέροντα, που είχαν αναλάβει τις εργολαβίες της απορρύπανσης των θαλασσών, με χρήση παλιών τεχνολογιών, αντέδρασαν όταν ένας «καθαρός» παίχτης πήγε να μπει στο παιχνίδι και πίεζαν τους κρατικούς μηχανισμούς. Επειτα από μακρόχρονη κωλυσιεργία και πλήθος τεχνητών εμποδίων, έδωσαν στον κ. Nικολαΐδη την άδεια για ένα πείραμα στη θάλασσα. Tελικά, από τα τρία πειράματα που προβλέπονταν έγινε μόνο το ένα (με πρόσχημα τον κίνδυνο... ρύπανσης από το πετρέλαιο που θα έπεφτε στο νερό!), κάτι που δεν διέφυγε της προσοχής της ευρωπαϊκής επιτροπής Life, που μίλησε ειρωνικά για «αδιευκρίνιστες αιτίες». O τότε υπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας κ. Γιώργος Aνωμερίτης απαντούσε στις διαμαρτυρίες του κ. Nικολαΐδη με μια επιστολή αλαζονικού ύφους και με αναφορά σε «αμφισβητήσεις της ναυτιλιακής κοινότητας για το καινοτόμο» του CleanMag. Οπου «ναυτιλιακή κοινότητα» καλύτερα να βάζαμε το λόμπι της χημικής «απορρύπανσης»...
Μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά μόνο από το εξωτερικό
Φουντώνει το διεθνές ενδιαφέρον για το CleanMag. Hδη υπογράφτηκε η σύμβαση μεταξύ του κ. Nικολαΐδη και τεχνικής εταιρείας περιβαλλοντικών έργων της Iνδονησίας, για την αποκλειστική αντιπροσώπευση του CleanMag, με μίνιμουμ εξαγωγή 40 τόνους ετησίως. Eταιρεία, στην οποία έχει ανατεθεί η επίβλεψη και ο καθαρισμός των στενών της Mαλαισίας (απ’ όπου διέρχονται πολλά δεξαμενόπλοια) έχει ζητήσει την αποκλειστική αντιπροσώπευση, ενώ συζητά ακόμα και τη δημιουργία εργοστασίου CleanMag. Aντίστοιχο ενδιαφέρον υπάρχει και από εταιρεία της Xιλής. H Aρχή Παραγωγής Hλεκτρισμού της Kύπρου έχει παραγγείλει ποσότητα CleanMag για να τη χρησιμοποιήσει πειραματικά στον καθαρισμό δεξαμενών πετρελαίου! Tην ίδια ώρα στην Eλλάδα, σχεδόν μια δεκαετία μετά τα πρώτα πειράματα, ακόμα ψάχνουμε(;) τον τρόπο αξιοποίησής της. Oι ερευνητές του TEI έχουν μπει στο πρόγραμμα ΠPAΞE, το οποίο διευκολύνει τους επιστήμονες να δημιουργούν ανώνυμες εταιρείες, για την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας. «Aπευθυνθήκαμε σε επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως τα Eλληνικά Πετρέλαια, χωρίς όμως αποτέλεσμα», λέει στην «K», χωρίς να κρύβει την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι δημόσια και ιδιωτικά μεγαθήρια δεν προχώρησαν ακόμα σε μια φθηνή, μα τόσο αποδοτική επένδυση. Παρ’ όλα αυτά αισιοδοξεί ότι η μέθοδος θα βρει ευρεία εφαρμογή. «Aρκεί να μη φτάσουμε στο σημείο να την αγοράσουμε από εταιρεία του εξωτερικού», προειδοποιεί ο κ. Nικολαΐδης.
«H πιο άμεση αγωνία μου είναι τι θα γίνει το σκάφος», λέει ο κ. Nικολαΐδης. «Eίναι κρίμα να σκουριάζει στο αγκυροβόλιο της Aκαδημίας Eμπορικού Nαυτικού, ένα τέτοιο υπερσύγχρονο σκάφος». O κ. Nικολαΐδης δεν έμεινε στα λόγια. Πρότεινε στα EΛ.ΠE. και στη Mότορ Oϊλ να αναλάβουν τη συντήρηση και αξιοποίηση του σκάφους, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Διαμόρφωσε το ερευνητικό πρόγραμμα «Aργοναύτης», σύμφωνα με το οποίο το Nάνσι CleanMag θα χρησιμοποιούνταν για την αντιμετώπιση της θαλάσσιας πετρελαϊκής ρύπανσης από το Σωματείο Φορτοεκφορτωτών και Λεμβούχων Σαντορίνης. Tο Σωματείο ομόφωνα ενέκρινε το πρόγραμμα, η Eπιτροπή Eρευνητικών Προγραμμάτων του TEI άναψε «πράσινο», αλλά τελικά το πρόγραμμα κόλλησε γιατί οι διοικούντες τα TEI θεώρησαν ότι πρόκειται για εμπορική δραστηριότητα...
Hμερομηνία : 02-10-2005
Copyright: http://www.kathimerini.gr
Ανεκμετάλλευτη η ελληνική ευρεσιτεχνία CleanMag παρά τη διεθνή αναγνώριση
Tου Γιαννη Eλαφρου
Aποτελεί ευρεσιτεχνία και δημιουργία Eλλήνων ερευνητών. Aποτέλεσε μία από τις πιο επιτυχημένες έρευνες του ευρωπαϊκού προγράμματος Life για το περιβάλλον, κερδίζοντας τη διεθνή αναγνώριση. Aντιμετωπίζει με καινοτόμο και αποτελεσματικό τρόπο –οικονομικά και χωρίς να βλάπτει το περιβάλλον– το τεράστιο πρόβλημα της θαλάσσιας ρύπανσης από πετρέλαιο. Kι όμως μένει ακόμα ανεκμετάλλευτη από την ελληνική πολιτεία. O λόγος για τη μέθοδο μαγνητικής περισυλλογής πετρελαιοκηλίδων CleanMag, που δημιουργήθηκε από ερευνητική ομάδα του TEI Πειραιά, με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Γιώργο Nικολαΐδη. Mαζί με τη μέθοδο μένει ανεκμετάλλευτο και το πρότυπο σκάφος απορρύπανσης, μήκους 18,5 μέτρων, που κατασκευάστηκε ειδικά.
H απειλή της ρύπανσης από πετρέλαιο είναι αυξημένη στην Eλλάδα, καθώς το Aιγαίο αποτελεί πέρασμα για πολλά δεξαμενόπλοια. Kαι μόνο γι’ αυτό θα περίμενε κανείς ότι μια ελληνική εφεύρεση καθαρισμού θα αγκαλιαζόταν αμέσως από την πολιτεία και τους αρμόδιους φορείς. Δυστυχώς, όμως, τα πράγματα δεν εκτυλίχθηκαν ανάλογα...
Σε τι συνίσταται όμως η μέθοδος CleanMag; Σε περίπτωση πετρελαιοκηλίδας, ένα ειδικό πορώδες υλικό, το οποίο είναι ελαιόφιλο (απορροφά δηλαδή πετρέλαιο και άλλα έλαια) και μαγνητικό, με πυκνότητα μικρότερη του νερού –ώστε να επιπλέει– διασκορπίζεται σε μορφή κόκκων πάνω από το πετρέλαιο. Tο πετρέλαιο απορροφάται αμέσως από τους πόρους. Tο εμποτισμένο πια υλικό ανασύρεται από τη θάλασσα και διαχωρίζεται με τη χρήση μαγνητικών μέσων.
Μαγνητικό υλικό
H ιδέα του CleanMag ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Γ. Nικολαΐδης, απόφοιτος του Φυσικού Iωαννίνων, ύστερα από σπουδές στις HΠA και ερευνητική απασχόληση στη Σουηδία, ήρθε στον Δημόκριτο. «Αρχισα να προβληματίζομαι για τις πετρελαιοκηλίδες, όταν είδα την τεράστια καταστροφή που είχε προκαλέσει η βύθιση του τάνκερ Εξον Bαλντέζ στην Aλάσκα. Σκέφθηκα πόσο εύκολο θα ήταν να περισυλλεγεί το πετρέλαιο αν ήταν μαγνητικό υλικό και μπορούσε να τραβηχθεί…», λέει στην «K» ο κ. Nικολαΐδης. Aλλά το πετρέλαιο δεν είναι μαγνητικό. «Aν όμως μπορούσε να “αιχμαλωτισθεί” σε ένα άλλο μαγνητικό υλικό;», αναρωτήθηκε ο κ. Nικολαΐδης και οι συνεργάτες του. Ετσι διαμορφώθηκε η ιδέα για κάποιο σπογγώδες - πορώδες μαγνητικό υλικό, το οποίο θα μπορούσε να «ρουφήξει» πετρέλαιο και να ανασυρθεί στη συνέχεια.
Δεν επρόκειτο για εύκολο εγχείρημα. «Kατ’ αρχήν έπρεπε να αναμειχθούν το ελαφρύ πολυμερές και το βαρύ μαγνητικό μέταλλο, με τελικό αποτέλεσμα ένα υλικό που θα επιπλέει. Γι’ αυτό επιλέχθηκε η δημιουργία ενός σπογγώδους υλικού, με εσωτερικές κυψέλες, οι οποίες θα γεμίζουν αέρα, λειτουργώντας έτσι σαν σωσίβια, κρατώντας το στην επιφάνεια. Υστερα, το υλικό έπρεπε να είναι ελαιόφιλο αλλά όχι υδρόφιλο, γιατί εάν μάζευε και νερό η αποτελεσματικότητά του θα ήταν μηδαμινή», λέει ο κ. Nικολαΐδης.
Διεθνές ενδιαφέρον
Oι Eλληνες ερευνητές πέτυχαν να δημιουργήσουν το κατάλληλο υλικό, το οποίο κατοχυρώθηκε με διπλώματα ευρεσιτεχνίας το 1996 και το 1997 σε εθνικό και διεθνές επίπεδο αντίστοιχα. O κ. Nικολαΐδης ήταν καθηγητής πια στο TEI Πειραιά. Παρουσιάζοντας τη μέθοδο σε διάφορα συνέδρια προσείλκυσε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας. Eίναι ενδεικτικό ότι το 1997 το BBC έστειλε συνεργείο για να κινηματογραφήσει την εφαρμογή του CleanMag και πρόβαλλε το σχετικό φιλμάκι για μια βδομάδα! Tον Iανουάριο του 1999 το CleanMag μπήκε στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα Life, με δικαιούχο το TEI Πειραιά και συνεργασία με ιδιωτικές εταιρείες. Ετσι, με εθνική και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση 2 εκατομμυρίων ευρώ κατασκευάστηκε ποσότητα του υλικού (4 τόνοι) και ναυπηγήθηκε ένα ειδικό πλοίο, το Nάνσι CleanMag.
H τεχνολογία CleanMag είναι δοκιμασμένη. H πρώτη μεγάλη δοκιμή έγινε στο Σαουθάμπτον, τον Nοέμβριο του 1999, στις εγκαταστάσεις του Διεθνούς Oργανισμού για την Kαταπολέμηση των Πετρελαιοκηλίδων (Oil Spill Response Limited, OSRL). Σε ειδική δεξαμενή προσομοίωσης εξετάστηκε, με επιτυχία, η δυνατότητα της μαγνητικής περισυλλογής. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του OSRL, το νερό που απέμεινε ήταν 20-30 φορές καθαρότερο από τα όρια που προβλέπει η διεθνής συνθήκη MARPOL. Tο πιο μεγάλο πείραμα έγινε τον Μάιο του 2003 στον Ασπρόπυργο, με χρήση πια και του σκάφους Nάνσι. Tα αποτελέσματα εδώ ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακά. Tο Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών πιστοποίησε ότι το ρυπαντικό φορτίο που απέμεινε στη θάλασσα ήταν 1.500 φορές μικρότερο από τα όρια MARPOL!
Oι μεγάλες αυτές επιτυχίες δεν μπορούσαν παρά να επιβραβευθούν. Tο πρόγραμμα Life για το περιβάλλον περιέλαβε πρόσφατα, σε ειδική έκδοσή του, το CleanMag μεταξύ των 50 πιο επιτυχημένων προγραμμάτων, που ξεχώρισαν στα 12 χρόνια λειτουργίας του. Eίχαν προηγηθεί βραβεύσεις από τον Tομέα Φυσικής του Eμπειρίκειου Iδρύματος (2001) και από τον Oργανισμό Bιομηχανικής Iδιοκτησίας (2002).
«Καθαρή» και οικονομική
Tο ενδιαφέρον για το CleanMag εξηγείται από τη δυσκολία αντιμετώπισης των πετρελαιοκηλίδων. Oι επικρατούσες μέθοδοι έχουν μεγάλο κόστος και αμφιλεγόμενα αποτελέσματα, ενώ πάντα αφήνουν ένα σημαντικό υπόλειμμα πετρελαίου, στο οποίο ρίχνονται χημικά διαλυτικά. Τα χημικά αυτά είναι εξαιρετικά τοξικά, ιδιαίτερα εάν συνδυασθεί η τοξικότητά τους με αυτή του πετρελαίου (αυξημένη συνεργητική τοξικότητα). Oι ενώσεις χημικών και πετρελαίου κατακάθονται στο νερό και μολύνουν και το βυθό των θαλασσών. H χρήση των τοξικών χημικών αποτελεί το ένοχο μυστικό των εταιρειών απορρύπανσης. Απεναντίας, η τεχνολογία CleanMag διασκορπίζεται εύκολα από πλωτά και εναέρια μέσα, μειώνει το χρόνο καθαρισμού περίπου κατά το ένα τρίτο και δημιουργεί συσσωματώματα, που λόγω του μεγέθους τους είναι δυσκίνητα στο νερό, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ταχύτητα εξάπλωσης της πετρελαιοκηλίδας. Eίναι μέθοδος κατάλληλη για κάθε καιρό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν βυθίζεται ούτε συμβάλλει στη γαλακτοποίηση του πετρελαίου. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του CleanMag, εάν μέρος του υλικού φτάσει στις ακτές δεν τις ρυπαίνει και μπορεί να περισυλλεγεί πολύ πιο εύκολα σε σχέση με τις άλλες μεθόδους. Eπιπλέον, με τη χρήση του CleanMag δεν κινδυνεύουν τα θαλάσσια πουλιά, καθώς αυτά δεν «λούζονται» στην πετρελαιοκηλίδα. Tο CleanMag μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ελαφρότερες περιπτώσεις ρύπανσης, όπως για παράδειγμα τα λάδια των σκαφών, με τα οποία βρωμίζουν τα ελληνικά λιμάνια.
Αντίθετα συμφέροντα
Tο CleanMag είναι μια χαμηλού κόστους τεχνολογία, καθώς ένα κιλό υλικού απορροφά 6-9 κιλά πετρελαίου, ανάλογα με τη σύνθεσή του. Το υλικό είναι μη τοξικό και ανακυκλώσιμο, ενώ και για την κατασκευή του μπορούν να χρησιμοποιηθούν και προϊόντα ανακύκλωσης.
H θριαμβευτική πορεία του CleanMag έπρεπε όμως να υπερνικήσει ένα σωρό εμπόδια στο εσωτερικό. Mια σειρά συμφέροντα, που είχαν αναλάβει τις εργολαβίες της απορρύπανσης των θαλασσών, με χρήση παλιών τεχνολογιών, αντέδρασαν όταν ένας «καθαρός» παίχτης πήγε να μπει στο παιχνίδι και πίεζαν τους κρατικούς μηχανισμούς. Επειτα από μακρόχρονη κωλυσιεργία και πλήθος τεχνητών εμποδίων, έδωσαν στον κ. Nικολαΐδη την άδεια για ένα πείραμα στη θάλασσα. Tελικά, από τα τρία πειράματα που προβλέπονταν έγινε μόνο το ένα (με πρόσχημα τον κίνδυνο... ρύπανσης από το πετρέλαιο που θα έπεφτε στο νερό!), κάτι που δεν διέφυγε της προσοχής της ευρωπαϊκής επιτροπής Life, που μίλησε ειρωνικά για «αδιευκρίνιστες αιτίες». O τότε υπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας κ. Γιώργος Aνωμερίτης απαντούσε στις διαμαρτυρίες του κ. Nικολαΐδη με μια επιστολή αλαζονικού ύφους και με αναφορά σε «αμφισβητήσεις της ναυτιλιακής κοινότητας για το καινοτόμο» του CleanMag. Οπου «ναυτιλιακή κοινότητα» καλύτερα να βάζαμε το λόμπι της χημικής «απορρύπανσης»...
Μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά μόνο από το εξωτερικό
Φουντώνει το διεθνές ενδιαφέρον για το CleanMag. Hδη υπογράφτηκε η σύμβαση μεταξύ του κ. Nικολαΐδη και τεχνικής εταιρείας περιβαλλοντικών έργων της Iνδονησίας, για την αποκλειστική αντιπροσώπευση του CleanMag, με μίνιμουμ εξαγωγή 40 τόνους ετησίως. Eταιρεία, στην οποία έχει ανατεθεί η επίβλεψη και ο καθαρισμός των στενών της Mαλαισίας (απ’ όπου διέρχονται πολλά δεξαμενόπλοια) έχει ζητήσει την αποκλειστική αντιπροσώπευση, ενώ συζητά ακόμα και τη δημιουργία εργοστασίου CleanMag. Aντίστοιχο ενδιαφέρον υπάρχει και από εταιρεία της Xιλής. H Aρχή Παραγωγής Hλεκτρισμού της Kύπρου έχει παραγγείλει ποσότητα CleanMag για να τη χρησιμοποιήσει πειραματικά στον καθαρισμό δεξαμενών πετρελαίου! Tην ίδια ώρα στην Eλλάδα, σχεδόν μια δεκαετία μετά τα πρώτα πειράματα, ακόμα ψάχνουμε(;) τον τρόπο αξιοποίησής της. Oι ερευνητές του TEI έχουν μπει στο πρόγραμμα ΠPAΞE, το οποίο διευκολύνει τους επιστήμονες να δημιουργούν ανώνυμες εταιρείες, για την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας. «Aπευθυνθήκαμε σε επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα, όπως τα Eλληνικά Πετρέλαια, χωρίς όμως αποτέλεσμα», λέει στην «K», χωρίς να κρύβει την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι δημόσια και ιδιωτικά μεγαθήρια δεν προχώρησαν ακόμα σε μια φθηνή, μα τόσο αποδοτική επένδυση. Παρ’ όλα αυτά αισιοδοξεί ότι η μέθοδος θα βρει ευρεία εφαρμογή. «Aρκεί να μη φτάσουμε στο σημείο να την αγοράσουμε από εταιρεία του εξωτερικού», προειδοποιεί ο κ. Nικολαΐδης.
«H πιο άμεση αγωνία μου είναι τι θα γίνει το σκάφος», λέει ο κ. Nικολαΐδης. «Eίναι κρίμα να σκουριάζει στο αγκυροβόλιο της Aκαδημίας Eμπορικού Nαυτικού, ένα τέτοιο υπερσύγχρονο σκάφος». O κ. Nικολαΐδης δεν έμεινε στα λόγια. Πρότεινε στα EΛ.ΠE. και στη Mότορ Oϊλ να αναλάβουν τη συντήρηση και αξιοποίηση του σκάφους, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Διαμόρφωσε το ερευνητικό πρόγραμμα «Aργοναύτης», σύμφωνα με το οποίο το Nάνσι CleanMag θα χρησιμοποιούνταν για την αντιμετώπιση της θαλάσσιας πετρελαϊκής ρύπανσης από το Σωματείο Φορτοεκφορτωτών και Λεμβούχων Σαντορίνης. Tο Σωματείο ομόφωνα ενέκρινε το πρόγραμμα, η Eπιτροπή Eρευνητικών Προγραμμάτων του TEI άναψε «πράσινο», αλλά τελικά το πρόγραμμα κόλλησε γιατί οι διοικούντες τα TEI θεώρησαν ότι πρόκειται για εμπορική δραστηριότητα...
Hμερομηνία : 02-10-2005
Copyright: http://www.kathimerini.gr
Το ΒΗΜΑ, 24/11/2002 Μια σπουδαία ελληνική πατέντα
ΑΝΤΙΡΡΥΠΑΝΤΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ
Μια σπουδαία ελληνική πατέντα
Η Ελλάδα κρατά στα χέρια της μια από τις σπουδαιότερες διεθνώς πατέντες αντιρρυπαντικής τεχνολογίας κατά των πετρελαιοκηλίδων με το όνομα CleanMag που επινοήθηκε και εφαρμόστηκε από το ΤΕΙ Πειραιά με επικεφαλής τον κ. Γ. Νικολαΐδη, καθηγητή στο Τμήμα Φυσικής Χημείας και Τεχνολογίας Υλικών του ΤΕΙ Πειραιά. Πρόκειται για ειδικά μαγνητικά σφουγγαράκια (κόκκους) που επιπλέουν στο νερό και απορροφούν το ελαιόφυλλο μέρος του πετρελαίου. Αν το υλικό ριφθεί στις πέντε-έξι πρώτες ώρες από τη διαρροή πετρελαίου, προλαμβάνει τη ζημιά από την επέκταση της πετρελαιοκηλίδας. Οι κόκκοι συσσωματώνονται στο πετρέλαιο και δημιουργούν κρούστα στην επιφάνεια της θάλασσας φρενάροντας την εξάπλωση της κηλίδας. Στη συνέχεια το υλικό περισυλλέγεται από ένα μαγνητικό σύστημα το οποίο βρίσκεται σε αντιρρυπαντικό σκάφος. Μάλιστα, ακόμη και αν το πετρέλαιο βγει στις ακτές, εφόσον το ειδικό υλικό έχει εγκαίρως τοποθετηθεί και στην πλευρά της ξηράς, οι μαγνητικοί κόκκοι δεν επιτρέπουν την προσρόφηση του πετρελαίου από την άμμο!
Είναι ένα σύστημα νέας τεχνολογίας φιλικότατο προς το περιβάλλον, όπως μάλιστα έχει πιστοποιήσει και το Εθνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΚΘΕ) ύστερα από δοκιμές - ακόμη και με την υπόθεση εργασίας ότι έχει κάποια τοξικότητα, αποδείχθηκε ότι αυτή είναι 100 φορές μικρότερη από τα χημικά διασκορπιστικά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον. Το κόστος παραγωγής του ειδικού υλικού είναι πολύ φθηνό, ενώ το κόστος του σκάφους CleanMag Ι-Nancy της νέας τεχνολογίας που φέρει το μαγνητικό σύστημα συλλογής (έχει ναυπηγηθεί στο Πέραμα και αποτελεί διεθνές πρωτότυπο) ανέρχεται στο 1/3 του κόστους αντιρρυπαντικών σκαφών (skimer) συμβατικής τεχνολογίας, η τιμή των οποίων φθάνει στο ύψος του 1,5 εκατ. ευρώ!
Το ΒΗΜΑ, 24/11/2002 , Σελ.: A44
Κωδικός άρθρου: B13723A441
ID: 250281
Κυριακή 11 Μαΐου 2008
Σάββατο 10 Μαΐου 2008
ΕΤΠ- 0.03%
Αιγάλεω, 5.5.2008
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ: ΕΤΠ- 0.03%
«Ποιανού η γνώμη έχει μεγαλύτερη βαρύτητα?
Του Ειδικού Τεχνικού Προσωπικού ή του απλού Φοιτητή του Ιδρύματος?
Η απάντηση για τον κοινό Νομοθέτη υπήρξε απλή, απλούστατη …..
Του Φοιτητή ή της Φοιτήτριας «βαραίνει» δεκαπλάσια! Γιατί?
Γιατί έτσι ! …..»
Πολύ Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Και εγώ «Μαύρος» είμαι εδώ μέσα, μόνο που μου επιτρέπουν να «ονειρεύομαι» που και που…. Έχω ένα Όνειρο, να μην υπάρχουν «Μαύροι» εδώ μέσα!...
Έχω και ένα σχέδιο να το πετύχω. Το Άρθρο 16 του Συντάγματος, την πλήρη Αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ.
Οι συνθήκες εργασίας, η έλλειψη γνώμης, το ωράριο, τα προβλήματα της κάθε μέρας, η θέση και η αξία που δίνεται στο ΕΤΠ, όλα μα όλα, κάποιος τα θέλησε, για τούτο επιμένουν και υπάρχουνε, αυτό πάει να πει άλλωστε «πλήρης Αυτοδιοίκηση» νομικά.
Υπάρχει ο Εσωτερικός Κανονισμός, όχι αυτός που ψηφίστηκε μέσα σε δέκα λεπτά, μα εκείνος που έρχεται, ο καινούργιος.
Εκεί εσείς οι ίδιοι θα καταθέσετε εκείνο που νοιώθετε σωστό για τη δουλειά και την προσφορά σας, Εσείς, κανένας τρίτος.
Τις «Εκκλησίες» τις φτιάχνει το τσιμέντο, οι «Ιδεολογίες» απλά ακολουθούν …..
Αυτά εγώ και άλλοι άλλα.
Ο αφοσιωμένος σας έμπιστος:
Ιωάννης Καζαντζάκης
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ: ΕΤΠ- 0.03%
«Ποιανού η γνώμη έχει μεγαλύτερη βαρύτητα?
Του Ειδικού Τεχνικού Προσωπικού ή του απλού Φοιτητή του Ιδρύματος?
Η απάντηση για τον κοινό Νομοθέτη υπήρξε απλή, απλούστατη …..
Του Φοιτητή ή της Φοιτήτριας «βαραίνει» δεκαπλάσια! Γιατί?
Γιατί έτσι ! …..»
Πολύ Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Και εγώ «Μαύρος» είμαι εδώ μέσα, μόνο που μου επιτρέπουν να «ονειρεύομαι» που και που…. Έχω ένα Όνειρο, να μην υπάρχουν «Μαύροι» εδώ μέσα!...
Έχω και ένα σχέδιο να το πετύχω. Το Άρθρο 16 του Συντάγματος, την πλήρη Αυτοδιοίκηση των ΑΕΙ.
Οι συνθήκες εργασίας, η έλλειψη γνώμης, το ωράριο, τα προβλήματα της κάθε μέρας, η θέση και η αξία που δίνεται στο ΕΤΠ, όλα μα όλα, κάποιος τα θέλησε, για τούτο επιμένουν και υπάρχουνε, αυτό πάει να πει άλλωστε «πλήρης Αυτοδιοίκηση» νομικά.
Υπάρχει ο Εσωτερικός Κανονισμός, όχι αυτός που ψηφίστηκε μέσα σε δέκα λεπτά, μα εκείνος που έρχεται, ο καινούργιος.
Εκεί εσείς οι ίδιοι θα καταθέσετε εκείνο που νοιώθετε σωστό για τη δουλειά και την προσφορά σας, Εσείς, κανένας τρίτος.
Τις «Εκκλησίες» τις φτιάχνει το τσιμέντο, οι «Ιδεολογίες» απλά ακολουθούν …..
Αυτά εγώ και άλλοι άλλα.
Ο αφοσιωμένος σας έμπιστος:
Ιωάννης Καζαντζάκης
Σάββατο 3 Μαΐου 2008
Η Αρχαία Οδός των Ασεβών
ΙΟΥΝΙΟΣ 2006
Το «συνειδέναι» του Ακαδημαϊκού Δασκάλου κατάντικρυ στο Φοιτητικό Κίνημα
Εμείς, οι Καθηγητές της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δεν «καταρτίζουμε» απλά τους Μαθητές μας, τους μορφώνουμε, υπάρχει εδώ μία μεγάλη διαφορά.
Δεν καταδεχόμαστε να «καταρτίσουμε» φτηνοπληρωμένους υποτακτικούς της ντόπιας ή της ξένης ολιγαρχίας, δημιουργούμε, αναπλάθουμε, αντιρρησίες συνείδησης γιομάτους αμφισβήτηση και κουλτούρα παράλληλα με την κατάρτιση!
Εκπαιδεύουμε κατ’ εντολήν της Δημοκρατίας μας τους «Πράκτορές» της, τους «σφυροκέφαλους» & «σιδηροκέφαλους» εκείνους «Ρήγες», που θα ορθώσουν το ανάστημά τους μπροστά σε κάθε καιρική «Χούντα», σε κάθε μόρφωμα δηλαδή πολιτικών & οικονομικών συμφερόντων, τη στιγμή που σαν μόνη «μισθοδοσία» τους αποδέχονται την «δυστυχία» του να παραμένουν Ελεύθεροι. Αν αφαιρέσει κανείς από εμάς την «εξέγερση» & τον «επαναστατημένο χαρακτήρα» της Σκέψης μας, παραμένουμε ένα «σακί με μάταια γραψίματα»! …
Έτσι κάπως, ορίζεται «αισθητικά», η πολύβουη & πολύσπερμη έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
Η Ωραία Ελληνική λέξη «Άσυλο» ( «α» στερητικό συν «σύλη», που σημαίνει φθορά, βλάβη, διαρπαγή ) ηλικίας πέντε περίπου χιλιάδων ετών, που μεταφέρθηκε ως έχει στα Λατινικά ( Asylum ) και απεκεί σ’ ολάκερο τον Ανθρώπινο Πολιτισμό, οφείλει βέβαια την γένεση της σε κείνο που αυτάρεσκα αποκαλείται «Ωραία Ατομικότητα του Πνεύματος».
Η Ελλάδα, έγραφε με θαυμασμό ο Hegel, ταυτίζεται με την «Ουσία», που όμως παράδοξα εξατομικεύθηκε. Το «Γενικό» εκεί νικήθηκε. Κάθε μαζική κατάσταση, ακόμα και εκείνη των γεωγραφικών συνθηκών, παραμερίστηκε προς όφελος αυτής της «Ωραίας Ατομικότητας».
Σαν έδαφος, σαν Χώρα, έχει συσταθεί από ένα πολλαπλό βράχο διάσπαρτο μέσα στη Θάλασσα.
Λείπει επιδεικτικά , η επικυριαρχία της μεγάλης ενιαίας μάζας, η παρουσία για παράδειγμα ενός ποταμού όπως ο Γάγγης ή ο Νείλος, με τις τεράστιες κοιλαδοπεδιάδες του, με τον ομοιόμορφο ορίζοντα που προγράφει τα πάντα στο βάθος και τον Χρόνο. Λείπει με δυο λόγια , η Φυσική Δύναμη του τοπίου της Ανατολής, που τρομοκρατεί το Πνεύμα, που το αναγκάζει να συλλαμβάνει τον εαυτό του σαν κόκκο του «Γενικού».
Στην Ελλάδα τα πάντα βρίσκονται στην Θάλασσα! …
Ένα ελαφρότατο αεράκι αρκεί για ν’ αλλάξουν Μορφή, αρκεί για να θρυμματιστεί το «Γενικό» σε πολλές ανώνυμες και Επαναστατημένες Ατομικότητες, στους Έλληνες, που η καθεμιά της, στηριγμένη στις δυνάμεις της και μόνο, δίνει και απαιτεί εξηγήσεις!....
Στην πορεία των Αιώνων η λέξη «Άσυλο» αλλάζει κατάλυμα και σημασία, πάντα της όμως αυτή η πορεία είναι «ματωμένη», έρχεται σε σύγκρουση με την Άρχουσα Τάξη.
Στεγάζει την Αττική Τραγωδία και κύρια την Κωμωδία και ονομάζεται «Λογείο», ευρίσκεται υπό την προστασία του Διόνυσου του Ελευθερέα.
Το «αρχέγονο» Ρωμαϊκό Δίκαιο πολέμησε με «λαύρα» τα παρόμοια, η Αριστοφανικού τύπου Κωμωδία δεν πρόλαβε ν’ ανέβει στη Σκηνή κι’ ο κατά τόπον «εκατόνταρχος» έλαβε εντολή να «λογχίσει» μέχρι θανάτου ολάκερο το Θίασο πριχού τελειώσει η παράσταση, γιατί οι άθλιοι σατίριζαν τον Πραίτορα που ήτανε μωρός. Έκτοτε τη θέση του «Λογείου» την παίρνει η «Αρένα»! …
Πρόκειται ασφαλώς για ένα «Άσυλο», που παραχωρήθηκε –άδικα- σαν Προνόμιο από τους ίδιους τους Ολύμπιους, σ’ αυτό τον μικρό & αλαζονικό Λαό που τολμούσε να αποκαλεί «βαρβαρικό» ότι δεν ήταν γέννημα θρέμμα του. Εκεί πρέπει να αναζητήσουμε τον στοιχειώδη χαρακτήρα εκείνου που αποκαλείται «Ελληνικό», την κινητικότητα και την ετεραλκή του, την διαλεκτική σχέση που το συνδέει με τον Κόσμο, την Δημοκρατική φινέτσα του και τον εγωτισμό του, την δυνατότητα τελικά του να αντλεί την ενέργεια που απαιτείται για να υπάρχει σαν Πνεύμα!
Έτσι κάπως η «Ιδέα του Ασύλου», η Ιδέα με δυο λόγια της Πανεπιστημιακής Ελευθεριότητας & «Ασυδοσίας», τρύπωσε σαν το «Φίδι» κάτω από την χαραμάδα που άφηνε η «πόρτα των Αρχόντων» κάθε Εποχής, για να μεταβληθεί τελικά σε διαχρονική «Απειλή», σε διαρκή Φοιτητικό ξεσηκωμό, ενάντια σε ότι περιορίζει την Ελευθερία γενικά, δίχως αρχή και δίχως τέλος! ….
Δειλά- δειλά , πρωτοκάνει την εμφάνισή του με τους Ιησουΐτες , τα μέλη της «Εταιρείας του Ιησού», της Societas Jesu, που εξόν από τον περίφημο «όρκο υποταγής», έμειναν Αθάνατοι και από το φιλόδοξο motto: «Κτίστε Πανεπιστήμια και όχι Μοναστήρια»!...
Οι παράξενοι αυτοί Άγιοι, φαντάστηκαν το Πανεπιστήμιο σαν μια μαρμάρινη παλαίστρα, όπου το Πνεύμα διαρκώς ασκείται, «ωσάν να ήταν Ελεύθερο» και το προικοδότησαν με το «Άσυλο», που ίσχυε τον Μεσαίωνα μόνο για το εσωτερικό μίας Καθολικής Εκκλησίας, με πρόθεση να το προστατεύσουν στα γεννητούρια του, στα πρώτα του βήματα!....
Ίσως, οι εμπνευσμένοι αυτοί ταγοί της Ιστορίας, να είχαν διαγνώσει σε τούτη την μεγάλη Ιδέα, την αλληγορική δύναμη της έκφρασης «κόκκος σινάπεως» των Γραφών.
Τον έσπειραν αφειδώς στις νεανικές Ψυχές των Μαθητών τους & φούντωσε, έβγαλε τον «Αιώνα των Φώτων», τους Εγκυκλοπαιδιστές, έκοψε τα κεφάλια Λουδοβίκων και Λουδοβίκων, οργάνωσε κάθε Επανάσταση που άλλαξε τον Κόσμο μας, μετέτρεψε τους απανταχού Φοιτητές σε παθιασμένους από Ιδεαλισμό «Ναΐτες» , που πλημμυρίζουν τις Πλατείες και τους δρόμους με συνθήματα αμφισβήτησης από την Ανατολή μέχρι τη Δύση, απ’ το Βορρά μέχρι τον Νότο σ’ ολάκερη την γήινη σφαίρα , σ’ ολάκερη την Ιστορία.
Έτσι κάπως έγινε δυνατή, η μεταλαμπάδευση της «Ωραίας Ατομικότητας του Ελληνικού Πνεύματος» από Άσυλο σε Άσυλο, από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο στον Κόσμο, σύμφωνα με πολλούς το έτος 1548 μ. Χ., που ταυτίζεται με τη γέννηση του Έργου Exercitia Spiritualia ( Πνευματικές Ασκήσεις ) του μεγάλου Ιησουΐτη Ιγνάτιου Λογιόλα ( Ignatius de Loyola ).
Ταυρομέτωπα με όλα αυτά, ο Πρωθυπουργός της Χώρας εξέφρασε τις αντιρρήσεις του στο Κοινοβούλιο ( 26.5.2006) για το «Άσυλο» λέγοντας: «..Πως δεν μπορεί ούτε να θίγει την Ελευθερία (sic), ούτε να υποθάλπει εγκληματικές ενέργειες, καταστροφικές δράσεις ή βίαιες επιθέσεις εναντίον διδασκόντων και διδασκομένων…», τον έπεισαν, πως πρέπει να «διορθώσει» με δυο λόγια τον “Παρθενώνα”, και εξέλαβε ετούτα τα «ματωμένα πράγματα» σαν «άπλυτα κουρέλια» και τα έστειλε στο «καθαριστήριο» της Κρατικής καταστολής για να λάμψουν ! …
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε αυτή τη στάση, δε μένει παρά να φανταστούμε ότι στο παρασκήνιο, μέσα σε μία Ρωμαϊκής εμπνεύσεως Quintus τέλος πάντων, κάποιοι, σαν τον γνωστό από το Καβαφικό Έργο «Ηγεμόνα εκ’ Δυτικής Λιβύης», που αν και σφοδρά διαπλεκόμενοι, «μήτε βαθείς στες σκέψεις είναι, μήτε τίποτα, κάποιοι τυχαίοι, αστείοι άνθρωποι», που παρ’ όλα αυτά επιμένουν, θέλουν να βάλουν τάξη στην Παιδεία μας, να «κουρέψουν ξανά με την ψιλή τους Φοιτητές», να τους στρώσουν στο διάβασμα και όχι στις Πορείες αλλιώς εργάτες στη φάμπρικα, να μετατρέψουν αυτούς τους «αλυτάρχες του Πνεύματος», τους επηρμένους Καθηγητάδες των ΑΕΙ, σε κοινούς Δημόσιους Υπαλλήλους με Manager, κάρτα παρουσίας, άδεια για να δημοσιεύουν τις απόψεις τους στον Τύπο κτλ. κτλ. και όλα αυτά όχι απλά γιατί έτσι, αλλά γιατί θα πρέπει να αντιληφθούμε από δω και πέρα το Πανεπιστήμιο, σαν μια δική τους Αστική Επιχείρηση ! ….
Κατάντικρυ ακριβώς η Νεολαία μας , με τα συνθήματά , τις Σημαίες και τον ανένδοτο Αγώνα της!
(Κεχαρημένο ήπαρ φαίνεται πως έχουμε εμείς οι Έλληνες, σ’ Ελυτονήσια Ναυαγοί κι’ Αθάνατοι!... καθώς μας λέγει και ο Ποιητής ).
Πρόκειται εδώ απλά για την «La route antique des hommes pervers», για την «Αρχαία Οδό των Ασεβών», πεπατημένη για τους Ανθρώπους της Τέχνης και του Πνεύματος, που ακολούθησαν πιστά από ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους όλα τα ΑΕΙ, για να υψώσουν με τον μόχθο τους τη Χώρα μας μέσα σε τρεις μόλις «ζωές» εξηντάρηδων (τη μια δίπλα στην άλλη) από Τουρκοχώρι που ήτανε, σε μέλος της Ένωσης!
Ο Αύγουστος, ο τρομερός αυτός Ρωμαίος Αυτοκράτορας, καθώς μας λέγει η παράδοση, είχε καλέσει σε σύσκεψη εργασίας στο θερινό ανάκτορό του, τον τότε «Υπουργό Παιδείας» μαζί με τους συμβούλους του και για την «contra» το λυρικό Ποιητή Οράτιο, προστατευόμενο του φίλου του Μαικήνα. Άφηνε πρώτα τους «κρατικούς» για να μιλούνε και ύστερα - κατά το κέφι του - τον Ποιητή, για τον αντίλογο. Ο κοντός, χοντρός και καραφλός αυτός σαρανταπεντάρης ( η περιγραφή ανήκει στον ίδιο) είπε πως επινόησε ειδικά τη λέξη «plagosus» ( στα Ελληνικά σημαίνει «δάρτης», από την ίδια ρίζα η αγγλική λέξη «plague» δηλαδή «πανούκλα» - μάστιγα ), για να χαρακτηρίσει τις απόψεις των παρευρισκομένων αυλικών και τον συμβούλεψε να τους πετάξει με τις κλωτσιές και να αποφασίσει από μόνος του για την Παιδεία, πράγμα και που έγινε τελικά. Ο Αύγουστος μάλιστα απέδειξε την ευγνωμοσύνη του τυπώνοντας τις Ωδές του Οράτιου κατά χιλιάδες και μοιράζοντας τις σα διδακτικό βιβλίο στα Λύκεια, γεγονός που εξηγεί το πώς σώθηκε ότι έγραψε και δεν έγραψε ο Ποιητής μέχρι τις μέρες μας αντίθετα με άλλους συγχρόνους του, που το έργο τους σχεδόν χάθηκε.
Γενικά μιλώντας , η κρατική Ανώτατη Εκπαίδευση μας προσφέρει «χρυσά μήλα μέσα σε ασημένιες κούπες».
Η κάθε Κυβέρνηση, ο Ιδιώτης, μπορεί να της πάρει βέβαια τις «κούπες» της, μα σύντομα θα διαπιστώσει πως δεν μπορεί να τοποθετήσει μέσα τους παρά πατάτες! ….
Τ' είχαμε πει... Απρίλης 2005
Μεταξύ των άλλων τότε είχαμε πει...
Η Αρχή Της Λειτουργικότητας Υπέρ Των Εκπαιδευόμενων
Αυτό βασικά σημαίνει, πως κάθε διαφορά σε αμφιβολία, διευθετείται πάντοτε υπέρ των φοιτούντων. Στο Μεσαιωνικό motto "ο μη δαρείς ου παιδεύεται" της
Θεολογίας, αντιπαραθέτουμε το Ελεατικό "Νουν κτάσθαι ή βρόχον" της Παγκόσμιας Τεχνολογίας. Ούτως ή άλλως, τα όσα διδάσκονται σήμερα, όταν οι Μαθητές μας τα χρειαστούν, θα είναι άλλα. Μόνο ένας ανόητος θα επέμενε στην περαιτέρω εμπέδωσή τους. Αρκεί να τους μάθουμε να "σκέφτονται". Τέσσερα χρόνια Σπουδών υπεραρκούν, ούτε στιγμή παραπάνω…!
Η Αρχή Tης Ιστορικότητας
"Γεννήτορας" του ΤΕΙ-Πειραιά παραμένει ο Καθηγητής Εφαρμογών .
Το Εργαστήριο που έφτιαξε είναι μια νοητή προέκταση του χεριού ή του ποδιού του….
Πως είναι μπορετό να του το "κόψουμε", πως γίνεται ηθικά αποδεκτό να του φορέσουμε "καπέλο";! ….Μοναδικό μας χρέος είναι να τον "ανεβάσουμε" και αν τον πήραν τα προβλήματα της κάθε μέρας ή τα χρόνια, να τον αφήσουμε "ησυχασμένο", να εξέλθει της Υπηρεσίας "ωσάν να είχε ανεβεί"…. Ακόμα παρακάτω ανευρίσκει κανείς τους Διοικητικούς Υπαλλήλους του Ιδρύματος για να μην πω το ΕΤΠ…..
Οι παραπάνω "μαύροι", μαζεύουν ακόμη το "μπαμπάκι" με το οποίο ασυλλόγιστα φτιάχνονται οι "μάταιες κορδέλες" μας… Χρέος διπλό να τους συνδράμουμε….
"Ανθός, δίχως κοτσάνι -δίχως ρίζα- δεν υφίσταται ! …"
Η Αρχή Tου Πολιτισμού
Τα ΤΕΙ του σήμερα δεν καταρτίζουν απλά "μαστόρους-υποτακτικούς" στα συμφέροντα του Κεφαλαίου ντόπιου ή ξένου.
Εκπαιδεύουν "αντιρρησίες συνείδησης", ενεργούς δηλαδή Πολίτες του αύριο με ευαισθησίες & κουλτούρα.
Τα ΤΕΙ συδαυλίζουν το Πολιτιστικό Φαινόμενο, το ενισχύουν και το ενδυναμώνουν παράλληλα με την Τεχνολογική Εξειδίκευση.
Η Αρχή Tης Έρευνας
Ο επισείων κάθε ΑΕΙ σε ολάκερο τον Κόσμο είναι η Έρευνα, το καταφύγιο που φθονούμε. Το μέτρο διάκρισης το θέτει με αμείλικτο τρόπο ο ίδιος ο Χρόνος:
"το μετά πόσα χρόνια δηλαδή μετά την πρώτη δημοσίευση γίνεται χρήση μίας Επιστημονικής Εργασίας και από ποιους σε ολάκερο τον Κόσμο".
Η παλαίστρα αυτή του Πνεύματος, αποτυπώνεται σε Κώδικες αναγνωρισμένους από τις Διεθνείς Συμβάσεις Εκδοτών. Δεν είναι καθόλου "κοινή υπόθεση" το να
έχει επινοήσει κανείς κάτι που να εφαρμόζεται σήμερα στην Παγκόσμια Τεχνολογία. Πρέπει πρώτιστα να ανήκει σε κάποια Σχολή, να έχει ή να είχε έναν μεγάλο Δάσκαλο. Η Επιστήμη "δεν πάει με το κιλό"! …
Η Αρχή Tης Διαφάνειας
Κάθε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα -όπως άλλωστε και η ίδια η Δικαιοσύνη- εξομοιώνεται κατάντικρυ στην Συνείδηση ενός Δημόσιου Λειτουργού περίπου σα μία "ζυγαριά" σε ισορροπία.
Για κάθε "κέρδος" ενός "μάγκα" από τη μια, υφίστανται εκατό περίπου "κορόιδα" που το σηκώνουν από την άλλη.
Η άρνηση αυτού του καθεστώτος ακριβώς, σημαίνεται εδώ με την λέξη "διαφάνεια", λέξη που για να πούμε όλη την Αλήθεια ( δίχως να χαμογελάσουμε καθόλου), διαπλέκεται διαρκώς με την πολύ σπουδαία Αρετή της Υποκριτικής. Δεν υπάρχουν τελικά "καλοί" ή "κακοί" Πρόεδροι , υπάρχουν μοναχά "ικανοί" & "ικανότεροι" και οι δεύτεροι -κάποια στιγμή- θα επικρατήσουν.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ , Η ΨΗΦΟΣ ΣΟΥ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ & ΑΚΡΙΒΗ .
Τ' ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΕΣΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ "ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
ΜΑ ΣΑΝ ‘’ΥΠΗΡΕΤΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΣΟΥ’’, ‘’ΟΧΙ ΒΕΖΙΡΗ’’ ! …."….
Ετούτες ακριβώς -οι παραπάνω Αρχές- αποτελούν & τις μοναδικές κατευθυντήριες γραμμές πλεύσης του Ιδρύματος, μέσα στο πέλαγος των προβλημάτων που μας έριξαν, στον κυκεώνα που επέρχεται. Ποιο όμως Σχήμα Διοίκησης έχει την ικανότητα ετούτης της πλοήγησης και με ποια ακριβώς προσόντα, δίχως να γίνει διαλεκτικό ;
Πριν ρίξεις τον φάκελο Σου, πολύ Αγαπητέ Συνάδελφε, ρίξε ακόμη μια ματιά στον "δήθεν Αρχηγό σου", η αμφιβολία δεν μας έβλαψε ποτέ .…. Μα μην κοιτάτε, δεν προτείνω, σε τούτη τη σελίδα μονάχα αστειεύουμαι , τι σημασία άλλωστε θα είχε κι' αν σας πρότεινα ;! …
Ο ενθουσιασμός ενός Προέδρου, την στιγμή ακριβώς που διαπιστώνει πως συγκέντρωσε τους περισσότερους ψήφους και εκλέγεται, μοιάζει άτυχα με μια "τυφλή πιστολιά", που προσπαθεί να "εκτελέσει" τα προβλήματα, αντί ν' ασχοληθεί με την επίλυσή τους.
Χωρίς καθόλου να ενδιαφέρεται για το περίτεχνο ξεκόμπιασμα αυτού του σχοινιού που μας δένει με την πραγματικότητα, το κόβει με μια "συνδικαλιστική μαχαιριά", εγκαταλείποντας τα πάντα στο έλεος των τεσσάρων ανέμων.
Τότες, πιστεύω πως θα ήτανε ειλικρινέστερο, αν πιάναμε τη γομολάστιχα και σβήναμε το "καραβάκι" από τον θυρεό του ΤΕΙ-Πειραιά, αφήνοντας την φουρτουνιασμένη θάλασσα, στον πάτο της οποίας σίγουρα θα ευρίσκεται.
Αυτά εγώ και άλλοι , άλλα ….
Απρίλης του 2005,
ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Παρασκευή 2 Μαΐου 2008
Οι Θέσεις μου για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια Ιανουάριος 2006
ΑΓΩΝΕΣ & ΑΓΩΝΙΑ για την ΠΑΙΔΕΙΑ
( Παπανούτσος , 1965 )
Παρουσίαση των αποτελεσμάτων μίας Μελέτης σχετικής με την Αναθεώρηση
του Άρθρου 16 του Συντάγματος & την Ίδρυση «μη- κρατικών» Πανεπιστημίων
του Ιωάννη Καζαντζάκη
Με αντιθετικό & συνάμα διαλεκτικό ύφος, με λόγο ηχηρό και βλέμμα που περήφανα ατενίζει το μέλλον της Χώρας, με όλα δηλαδή τα επιτίμια που η docta ignorantia ( η σοφή δηλαδή άγνοια ) προικίζει τα μελλοντικά «θύματά» της, ο Έλληνας Πρωθυπουργός προανήγγειλε την Αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος, που δια χειρός του αείμνηστου Κωνσταντίνου Τσάτσου ιχνοθετούσε την φυσιογνωμία της Ανώτατης Εκπαίδευσης στον τόπο μας.
Του διέφυγε ίσως το γεγονός, πως η σύγχρονη Ιστορία μας, γράφτηκε μέσα σε τρεις μόλις ζωές εξηντάρηδων ( τη μια δίπλα στην άλλη) , μέσα σε τρεις ζωές «παππούδων» μας που στην συντριπτική τους πλειοψηφία υπήρξαν απόφοιτοι των «ανάξιων» κρατικών Πανεπιστημίων μας, δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί , οικονομολόγοι κτλ. , μία Ιστορία περίλαμπρη που από «τουρκοχώρι» που ήμασταν το 1821 μας καταξίωσε σε μέλη της Ένωσης, κάθε λοιπόν «αναθεώρηση» της άποψης αυτής θα απαιτούσε περίσκεψη και ιδιαίτερη σπουδή, γιατί ποτέ και πουθενά δεν προέκυψε η φοβερή εκείνη Γνωσιολογική υποψία, όπου κυρίαρχοι του ίδιου του Παγκόσμιου Πνεύματος να εμφανίζονται κάποιοι ολιγογράμματοι Ιδιώτες, υφίσταται μια ειδολογική διαφορά ανάμεσα στην «Γνώση» & στην «Επιχείρηση», τίποτα τελικά δεν είναι απλό ! …
Μα δεν θεσμοθετήθηκε ακόμα στη Χώρα μας, αναρωτιέται και δίκαια κανείς, ένα Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη και δεν θα ήταν το σωστότερο αφού ανοίγει ένας τόσο κρίσιμος διάλογος, να ζητηθεί η γνώμη του? Θεσμοθετήθηκε εδώ και χρόνια είναι η απάντηση , αλλά ποτέ δεν συνεδρίασε, ποτέ δεν συγκροτήθηκε σε Σώμα!
Καλά και η Ακαδημία Αθηνών τι κάνει? Μήπως ζητήθηκε η γνώμη της? Αρνήθηκαν οι λιγοστοί Εκείνοι που τάχθηκαν και φυλάγουν «Θερμοπύλες» - στα τέλη της ζωής τους - να πράξουν το καθήκον τους? Δεν θα μπορούσαν να συντάξουν μια έγκριτη Σπουδή, ώστε τώρα να μη χρειάζεται να παρουσιάζουμε εμείς εδώ παρόμοια τολμήματα?
Η μήπως , επιπολάζει η άποψη, πως οι «καθηγητάδες των ΑΕΙ», είναι «αντιπαθητικά και μεροληπτικά υποκείμενα», που δεν υποτάσσονται (άκουσον – άκουσον) στα κελεύσματα της Πολιτικής Ηγεσίας, που γιομάτοι έπαρση και αυθεντία, πατούν στο μάθημα μία φορά κάθε βδομάδα, που κάνουν ότι τους καπνίσει, που ευλογούν τα γένια τους τελικά, που όλη τους την δύναμη την αντλούν από εκείνο «το τσατσικό Άρθρο 16» και που τώρα πια πάει τελείωσε , θα γονατίσουν, θα πέσουν στα πόδια της κάθε Κυβέρνησης όπως όλοι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι!
Τι να την κάνει άλλωστε και ο Πρωθυπουργός μια τόσο γνωστή , μια τόσο «διαβλητή» Γνώμη?
Δεν είναι καλύτερα το να αποφασίσει «με το σπαθί του», να κόψει στα δυο αυτόν τον γόρδιο δεσμό ( μαζί με το σκοινί ασφαλώς που τον δένει στην πραγματικότητα ), δεν είναι προτιμητέα αυτή η Σοφή (ενάρετη δηλαδή & με καλές προθέσεις) Άγνοια, αντί να καταπιάνεται με το ξεκόμπιασμα αυτού του «μάταιου» πράγματος ? Ήμαρτον Κύριε των Επιστημών ! ….
Όμως αρκετά εξηγήσαμε τις προθέσεις μας . Ας προχωρήσουμε τώρα – εν συντομία- και στην έκθεση των συμπερασμάτων της μελέτης μας:
(α) Το πρώτο ερώτημα είναι: « Υπάρχουν ή όχι προβλήματα στην παρεχόμενη σήμερα Δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ?»
Θα ήταν παράδοξο αν δεν υπήρχαν. Η Παιδεία το πιο ζωντανό κομμάτι του Κοινωνικού Ιστού κινείται διαρκώς προς τα εμπρός, αναθεωρεί τον εαυτό του, διδάσκει Ανατομία πάνω στο ίδιο της το σώμα, ανεβαίνει από «λάθος» σε «λάθος» όπως ακριβώς και η ετεροθαλής αδελφή της , η Έρευνα.
Οι «ατέλειες» αυτές εντοπίστηκαν και σε άλλα Κράτη μέλη της Ένωσης ( LE MONDE, πρωτοσέλιδο, 24.1.2004 & The Economist, πρωτοσέλιδο, 24 -30 .1.2004 ).
Σε αδρές γραμμές, ο μέσος δείκτης ανάπτυξης των ΑΕΙ της Χώρας μας, αναδεικνύεται σταθερά τριπλάσιος του ανάλογου που αφορά ολόκληρο το Κράτος, την τελευταία πενταετία!
Είναι το θαύμα της Αυτοδιοίκησης ! …. Σε ποια Δημόσια Υπηρεσία συμβαίνει κάτι ανάλογο?
Αν μαζέψουμε από την μια μεριά της ζυγαριάς όλες τις Ιδιωτικές Επιχειρήσεις της Χώρας που ασχολούνται με την απορρόφηση κονδυλίων από τα Κοινά Ευρωπαϊκά Προγράμματα (ΚΕΠ) στον νευραλγικό τομέα της Έρευνας και της Τεχνολογικής Ανάπτυξης (RTD) και από την άλλη τοποθετήσουμε τη συνολική δραστηριότητα των μελών ΔΕΠ ενός και μόνο κεντρικού Πολυτεχνείου, οι απανταχού Ιδιώτες έχουν γίνει άφαντοι, δεν τολμούν καν να ψελλίσουν το όνομά τους !
Έτσι πέφτει ο μύθος πως τα ΑΕΙ είναι «προβληματικές επιχειρήσεις» και πως χρειάζονται την Ιδιωτική πρωτοβουλία για να τα συνεφέρει!
(β) Το δεύτερο ερώτημα είναι: «Το γεγονός του «μη – κερδοσκοπικού χαρακτήρα» των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αποτελεί μήπως κανενός είδους Κοινωνική εξασφάλιση? »
Ο «μη – κερδοσκοπικός χαρακτήρας» των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων αποτελεί απλά κάποιου είδους πολιτική ετικέτα , για να μην υποψιαστεί ο κοσμάκης που ψηφίζει το τι τον περιμένει! ….
Η πραγματικότητα μιλάει ξεκάθαρα. Ο «πλούσιος – φοιτητής» γίνεται πια «πελάτης», διαλέγει τη Σχολή που θέλει ενώ πίνει τον φραπέ του, την ξεπετάει στα γρήγορα χωρίς καμία καθυστέρηση, αγοράζει κι’ ένα «Διδακτορικό» , αν το επιτρέπουν τα οικονομικά και το κατανοεί η φιλοδοξία της Οικογένειας του. Για τους φτωχούς έλεος δεν υπάρχει! Το σφάλμα τους ήταν που γεννηθήκανε ! ….
Τα χρηματικά ποσά που έτσι θα αλλάξουν χέρια, είναι τεράστια. Υπολογίζονται σε 10 Δις Ευρώ μεσοπρόθεσμα
Το «μεγάλο πρόβλημα» που αντιμετωπίζουν οι «μέτοχοι ιδιώτες», είναι το πώς να τα φέρουνε «ταπί»,
πώς να επινοήσουν δηλαδή –λογιστικά- και κάποια έξοδα υπέρ της «μη – κρατικής τους Εκπαίδευσης»!
Μία σειρά από «δορυφορικές επιχειρήσεις προμηθευτές», που οι ίδιοι ή τα μέλη των οικογενειών τους θα ελέγχουν, αναλαμβάνουνε το «ξέπλυμα του χρήματος», για να φανεί απλά προς τα έξω πως δεν κερδίζουν τίποτα, για να καταλήξουνε «μη- κερδοσκοπικοί» και «μη- φορολογούμενοι»!
Πρόκειται για μία πολύ καλοστημένη « πολιτική βιτρίνα »….
Υπολογίζεται μεσοπρόθεσμα, πως η εκροή κεφαλαίων από την Χώρα – για λόγους Εκπαίδευσης - μετά την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων θα αυξηθεί 8 -11 % αντί να μηδενιστεί όπως επιχειρηματολογεί η Κυβέρνηση.
Μία «μη- κερδοσκοπική» ιδιωτική επιχείρηση, με έσοδα εκατομμυρίων Ευρώ τον χρόνο από δίδακτρα,
διαθέτει πολλά «έμμεσα δοσίματα» στ’ Αφεντικά της, με την επί πλέον παρατήρηση πως αν «βάλει λουκέτο», αν ρίξει δηλαδή την «μάσκα», μετατρέπεται αυτομάτως σε «κερδοσκοπική», κόβεται σε οικόπεδα ή βγαίνει σε πλειστηριασμό και όλα αυτά επειδή ο Συντακτικός Νομοθέτης της εκχώρησε το προνόμιο να τυπώνει Πτυχία, αφήνοντας στο έλεος της τύχης, τους Φοιτητές ή αποφοίτους της.
(γ) Το τρίτο ερώτημα είναι: «Σε τι ύψος εκτιμώνται τα δίδακτρα, από τα διαθέσιμα στοιχεία σε άλλες χώρες του Κόσμου? Πόσα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια υπολογίζεται πως θα ανοίξουν μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια?»
Θεωρείται αυτονόητο πως όλα τα «Εργαστήρια Ελεύθερων Σπουδών» που λειτουργούν σήμερα στη Χώρα μας, θα διεκδικήσουν από την Πολιτεία το δικαίωμα του να μετατραπούν σε Πανεπιστήμια, επικαλούμενα κάποιες επώνυμες συνεργασίες με όμορα Ιδρύματα της αλλοδαπής.
Εκτιμάται πως ένα 15% θα τα καταφέρει και έτσι μόνο στην Αθήνα θα ιδρυθούν μεσοπρόθεσμα 10-15 ιδιωτικά Πανεπιστήμια, θα την καταστήσουν δηλαδή την πρωτεύουσα με τα περισσότερα ΑΕΙ στην Ευρώπη!
Αρχικά το ύψος των διδάκτρων υπολογίζεται σε 6000 – 12000 Ευρώ τον χρόνο ανάλογα με την Σχολή, που μεσοπρόθεσμα θα αυξηθούν σε 25000 – 35000 Ευρώ. Τότε θα υλοποιηθεί και εδώ, το λεγόμενο «σύνδρομο της Νέας Ορλεάνης», η κατάσταση δηλαδή που τα εισοδήματα μιας οικογένειας «νέγκρων» εργαζόμενων δεν φτάνουν για να σπουδάσει το «νεγκράκι» τους , που παίρνει και τα γράμματα.
Η κατάσταση αυτή έχει εμπεδωθεί στην συνείδηση του μέσου Αμερικάνου.
Απόδειξη πως η μαζική κουλτούρα του, διαθέτει χαρακτήρες φοιτητών που εργάζονται την μέρα των Ευχαριστιών, ή άλλων που τους κόψανε την υποτροφία γιατί αντιστάθηκαν στο κατεστημένο, τέτοιες και τέτοιες σαπουνόπερες, όπως σε μας - την δεκαετία του 60 - με τον φτωχό πλην τίμιο οικοδόμο που δεν τον ήθελε η οικογένεια της αγαπητικιάς του , γιατί ήτανε παρακατιανός κτλ ….
(δ) Το τέταρτο ερώτημα είναι : «Τι ακριβώς συμβαίνει με τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην Αμερική? Από πού αντλούν την παγκόσμια φήμη που έχουν? Γιατί δεν υπάρχει κάτι ανάλογο και στην Ευρώπη?»
Η Αμερική ως γνωστόν, διαθέτει μία λαμπρή Ιστορία που εκτείνεται σε μικρό βάθος χρόνου, μόλις μισής χιλιετηρίδας. Ο Κολόμβος την ανακάλυψε αργά.
Οι πρώτοι άποικοι, που ήταν κάθε καρυδιάς καρύδι, απέκτησαν μία κοινή νοοτροπία αδιανόητη στον μέσο Ευρωπαίο, «έντυσαν» όλες τις Αξίες τους «οικονομικά».
Τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια εκεί, προηγήθηκαν των Δημοσίων, γι’ αυτό και καμία αναλογία δεν είναι έγκυρη. Για την ακρίβεια θα ήταν έγκυρη, αν ένας Αβέρωφ, ένας Μποδοσάκης , ένας Ωνάσης ή ένας Αγγελόπουλος ήθελαν να ιδρύσουν Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο, για να μείνει το όνομα τους στην Ιστορία.
Οι σύγχρονοι Ιδιώτες στη Χώρα μας –άτυχα - έχουν άλλη νοοτροπία, τα άρπαξαν από το Χρηματιστήριο & τα Δημόσια Έργα την τελευταία εικοσαετία και τους άνοιξε η όρεξη, θέλουν τώρα να γίνουν και «διαπλεκόμενοι – Πρυτάνεις »!…..
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Χώρας είχε το ηθικό και πολιτικό ανάστημα, να τους αποκαλέσει «νταβατζήδες», το διαβάσαμε στις Εφημερίδες, το ακούσαμε στις Τηλεοράσεις μας.
Αυτό λοιπόν έλειψε τα τελευταία εκατό πενήντα χρόνια από την Ανώτατη Παιδεία μας, το «νταβατζιλίκι», αυτή ήταν τελικά η «μεγάλη Ιδέα» που ωρίμασε μέσα στη σκέψη των πολιτικών μας Αρχηγών?!
Πρέπει ο δρόμος που οδηγεί στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια να μην είναι «λείη οδός», αλλά μάλλον «οίμη», κακοτράχαλο δηλαδή, δύσβατο μονοπάτι, στο οποίο να μπορούν να βαδίζουν μόνο Μεγάλοι Ευεργέτες.
Μία «μη- κερδοσκοπική» Επιχείρηση - Πανεπιστήμιο, όσο εύκολα ανοίγει, άλλο τόσο εύκολα κλείνει με την ψήφο των μετόχων της. Στο Harvard βέβαια, μια τέτοια απόφαση θα ήταν αδιανόητη, εδώ όμως δεν είναι Αμερική.
Φανταστείτε , αν μετά δέκα χρόνια λειτουργίας, όταν η «κονόμα» δεν θα είναι πια ικανοποιητική για κάποιους λόγους, φανταστείτε τι θα γίνει με τους φοιτητές αλλά και τους αποφοίτους, αν ο Ιδιώτης βάλει λουκέτο.
Τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια λοιπόν στον τόπο μας , πρέπει να διέπονται από ένα «ειδικό ιδιοκτησιακό καθεστώς» που να τα εξομοιώνει με «οιονεί κληροδοτήματα» στο Κράτος και όλα αυτά με την γραφίδα του Συντακτικού Νομοθέτη.
Πρέπει οι περιουσίες αυτές να δεσμευτούν ευθύς εξαρχής, ούτε να μπορούν να αλλάξουν χρήση για να πουληθούν οικόπεδα, ούτε να δανειοδοτούνται και να υπερχρεώνονται, ούτε και να μεταβιβάζονται σε άλλους ή τρίτους κανονικά, αλλά μόνο καθώς ο Νόμος ορίζει.
(ε) Το πέμπτο ερώτημα είναι: «Μήπως η ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων προωθεί τον Ανταγωνισμό, αναγκάζει δηλαδή & τα Κρατικά να ξυπνήσουν από τον «βαθύ τους λήθαργο», από την «ξεγνοιασιά της μονιμότητας» και έτσι επιδοτούν την πολύ μεγάλη υπόθεση της Παιδείας μας?»
Ο Ανταγωνισμός, η «καλή αυτή Έριδα», αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε «Θεωρίας του Κράτους», από τον Υλισμό μέχρι τον άκρατο Ιδεαλισμό τα τελευταία διακόσια χρόνια στην Ευρώπη.
Μα και πριν τρεις χιλιετηρίδες πάνω – κάτω, ο ίδιος ο Ησίοδος, την περιγράφει ορθά κοφτά , όταν μιλάει για το «κεράμειο μίσος» ( λατινιστί odium figulinum ) , τον «φθόνο» δηλαδή που ξεσπάει με Θεική προσταγή ανάμεσα σε δύο Αγγειοπλάστες, όταν ο πρώτος τα καταφέρνει καλύτερα από τον δεύτερο.
Οι Εφέσιοι, εξοστρακίζοντας τον Ερμογένη, δεν είχανε φερθεί ανίερα όταν του είπανε «πως τον διώχνανε επειδή ήτανε ο καλύτερος!...» Αν έμενε, θα τερμάτιζε ο Ανταγωνισμός, θα έμπαινε φραγμός στον Αγώνα! …
Το Πνεύμα, μαζί με τον υπηρέτη του τον Λόγο, υπήρξαν πάντα τους οντότητες διαλεκτικές, σύμφωνα με τον Hegel , υπήρξανε μόνο και μόνο για να προωθήσουνε τα συμφέροντα του Ανταγωνισμού.
Άρα και τα Πανεπιστήμια μαζί με τους απανταχού διακόνους τους ανά την Οικουμένη, παραμένουν σε κατάσταση «Πλατωνικού Έρωτα» κατάντικρυ σε τούτο το κατεστημένο.
Αποτελεί Μύθο λοιπόν το γεγονός πως οι Ακαδημαικοί Διδάσκαλοι αντιτίθενται και μάλιστα συντεχνιακά στην ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων - αντιθέτως μάλιστα- , θέλουν να μπορούν να ιδρυθούν και κάτω από την στέγη των Δημόσιων, να οδηγηθούμε σε ένα «ημι- Κρατικό μοντέλο Παιδείας» , όπως πρακτικά συμβαίνει στην Αμερική.
(ζ) Το έκτο ερώτημα είναι: « Τίθεται μήπως ζήτημα αναθεώρησης και των διατάξεων του Άρθρου 16 του ισχύοντος Συντάγματος που αναφέρονται ρητά στο ότι: «Η Τέχνη και η Επιστήμη, η Έρευνα και η Διδασκαλία είναι Ελεύθερες» ή «στην πλήρη Αυτοδιοίκηση των Κρατικών ΑΕΙ », με την ευκαιρία της Ίδρυσης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων?»
Τόσο η «Ελευθερία του Λόγου» , όσο και η «Αυτοδιοίκηση» , η «Αυτοτέλεια» δηλαδή των Πανεπι- στημίων, υπήρξαν οι «ορκισμένοι» , οι Ιστορικοί εχθροί κάθε Φασισμού…!
Μαινόμενοι δικτάτορες, που κοπανούσαν με την λαβή του περιστρόφου τους τα Πανεπιστημιακά έδρανα, λογής – λογής «Χούντες» ανά τον Κόσμο, λιγάκι πριν πέσουν, διόρισαν «επιτρόπους» στα Πανεπιστήμια.
Δειλά – δειλά οι δύο αυτές Αρχές, κάνουν την πρώτη εμφάνισή τους στην κουλτούρα της Ευρώπης με τους Ιησουίτες, τα μέλη της «Eταιρείας του Ιησού» ( Societas Jesu), που εξόν από τον περίφημο «Όρκο Υπακοής», έγιναν Αθάνατοι και από το φιλόδοξο motto: «Κτίστε Πανεπιστήμια και όχι Μοναστήρια!». Οι παράξενοι αυτοί Άγιοι, δεν ήθελαν κανένα αξίωμα, μήτε καν εκείνο του Πρύτανη, συζητούσαν τα προβλήματα - σαν ίσος προς ίσον - ακόμα και με τους μαθητές τους!
Φαντάστηκαν το Πανεπιστήμιο - αυτοί οι δέσμιοι της υποταγής - σαν μία μαρμάρινη παλαίστρα όπου το Πνεύμα διαρκώς ασκείται, «ωσάν να ήταν Ελεύθερο»!
Δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς λειτούργησε και τέθηκαν αιφνίδια μέσα στους κόλπους μάλιστα της Καθολικής Εκκλησίας, τα θεμέλια του Ανθρώπινου Πολιτισμού, αποτελεί μέγα Μυστήριο, ίσως οι εμπνευσμένοι αυτοί ταγοί , να είχαν διαγνώσει σ’ αυτές τις δύο Αρχές, την αλληγορική δύναμη της έκφρασης «Κόκκος Σινάπεως» των Γραφών.
Τον έσπειραν αφειδώς στις νεανικές Ψυχές των μαθητών τους και αυτές φούντωσαν, έβγαλαν τον Διαφωτισμό, τον Αιώνα των Φώτων, τους Εγκυκλοπαιδιστές, μαζί με όλες τις Επαναστάσεις που άλλαξαν ριζικά την Ιστορία του Κόσμου.
Έτσι κάπως έγινε δυνατή, αυτή η φοβερή και τρομερή φωταψία του Πνεύματος , που ξεκόλλησε τον Άνθρωπο από τα σκοτάδια του, για να τον φτάσει ως τ’ Αστέρια.
Σαν γενέθλιο έτος των δύο αυτών Αξιών, που στην συνέχεια γιγαντώθηκαν και έγιναν συνώνυμες της έννοιας πια «Πανεπιστήμιο» καταλαμβάνοντας την Γήινη σφαίρα, θεωρείται από πολλούς το 1548 μ. Χ., που ταυτίζεται με την γέννηση του μεγάλου έργου «Exercitia Spiritualia» (Πνευματικές Ασκήσεις) του Ιγνάτιου Λογιόλα (Ignatius de Loyola).
Ο καλός μας ο Ιδιώτης που εμπλέκεται, δεν ισχυρίστηκε βέβαια ποτέ πως είναι «πλάσμα» για όλες τις δουλειές, το ξέρει, δεν κάνει για «τενόρος» ή για «χορευτής» ή ακόμα χειρότερα για «Δάσκαλος»!
Πιστεύει ακράδαντα ,πως το μόνο που μετράει στον Κόσμο μας , το μόνο που καθιερώνει τις «Αξίες» είναι το πόσα «τάλιρα» κονόμησες στην τσέπη, τα πάντα «κοστολογούνται» σε γαμήλια κέρματα!
Έτσι συγκρούεται μετωπικά με τον «Σωκρατισμό», που κανοναρχεί ακριβώς το αντίθετο, «ουκ εκ Χρημάτων Αρετή γίγνεται» , για να καταλήξει σε κομμάτια!...
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Τσάτσος διαστέλλει και σωστά στο τελευταίο Έργο του, «Αφορισμοί & Διαλογισμοί», την «Μόρφωση» από την «Κατάρτιση».
Τα Πανεπιστήμια δεν καταρτίζουν απλά φτηνοπληρωμένους υποτακτικούς της Άρχουσας Τάξης, αλλά μάλλον «αντιρρησίες συνείδησης», «πράκτορες του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος», γιομάτους από ευαισθησία και κουλτούρα!
Πως όμως διδάσκεται η «Ελευθερία και η Διαλεκτική», αν όχι μέσα σε ένα Χώρο που αυτοδιοικείται πλήρως, εκεί όπου η ψήφος και η γνώμη και του τελευταίου Φοιτητή βαραίνει σε όλα τα ζητήματα όσο και αυτή του Διδασκάλου του?
Οι Πανεπιστημιακοί του σήμερα , εκθέτουν ευφυώς τις Αξίες τους αυτές, σαν «χρυσά μήλα σε ασημένιες κούπες».
Κάθε Πολιτική Ηγεσία που προσπαθεί να τις περιορίσει, αρπάζει βέβαια τις «κούπες» τους, μα σύντομα διαπιστώνει πως δεν μπορεί να τοποθετήσει μέσα τους παρά πατάτες!
Αυτό τάχα μου επιχειρεί με πρόσχημα την Αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος η Κυβέρνηση Καραμανλή ?!
(η) Το έβδομο ερώτημα: «Θα επηρεαστεί η λειτουργία των κρατικών ΑΕΙ στην περιφέρεια από την ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων και για ποιους λόγους? Θα επιφέρει το γεγονός αυτό αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες και τι μέτρα πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπιστεί?»
Εκτιμάται πως το 55- 75% των Τμημάτων που λειτουργούν σήμερα στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ της Περιφέρειας αρχής γενομένης από τα ΤΕΙ, θα «αυτοκαταργηθούν» μεσοπρόθεσμα από το γεγονός και μόνο της ανυπαρξίας ικανού αριθμού Φοιτητών που να ενδιαφέρονται να τα «δηλώσουν» στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Κάθε φοιτητής μακριά από το σπίτι του κοστίζει κατά μέσο όρο 500 – 800 Ευρώ το μήνα στην Οικογένειά του και κατά κανόνα αφενός μεν δεν φοιτά στην Σχολή που θα ήθελε και αφετέρου ταλαιπωρείται για να την τελειώσει.
Δεν προκύπτει λοιπόν αυτονόητα, πως θάτανε σοφότερο, το να δοθούν ακόμα 300 – 500 Ευρώ, για να μπορέσει το παιδί να σπουδάσει Γιατρός ή Δικηγόρος ή έστω Μηχανικός δυο βήματα παραδίπλα, πληρώνοντας τα δίδακτρα του Ιδιωτικού Πανεπιστήμιου της γειτονιάς του?
Η προτίμηση του κόσμου στα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, δεν οφείλεται κύρια λοιπόν στο «ανώτερο επίπεδο σπουδών που ξαφνικά παρέχουν», αυτό του ήταν ήδη γνωστό από τις ποικιλώνυμες σχολές που ήδη λειτουργούν, οφείλεται κατά βάση στο «δωράκι» , στο «εκδοτικό» δηλαδή προνόμιο Πτυχίων & Διδακτορικών που μέχρι τώρα δεν είχαν και που το προσφέρει η Κυβέρνηση Καραμανλή με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.
Τι να σου κάνουν και τα Πανεπιστήμια ή τα ΤΕΙ της Επαρχίας, όταν είναι αναγκασμένα να λειτουργούν με τόσα και τόσα άλλα Τμήματα, έξω από τις προτιμήσεις της αγοράς ? Γιατί να τους στείλει τα παιδιά του ο κοσμάκης?
Το «δωράκι» αυτό εκτιμάται σε 45 – 65 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο κατά μέσο όρο και βγαίνει από την τσέπη της κάθε τοπικής κοινωνίας, για να το καρπωθούν κάποιοι «σχολάρχες».
Η «καταστροφή» αυτή θα κτυπήσει πρώτα τα ΤΕΙ της περιφέρειας, αφ’ ενός λόγω των ποικίλων εξειδικεύσεων που δεν έχουν την ανταπόκριση που θα έπρεπε στην αγορά εργασίας , αφ’ ετέρου λόγω της ανυπαρξίας επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων τους.
Δεν είναι λογικό να προτιμήσει μια Οικογένεια να στείλει το παιδί της σε ένα Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο , σε ένα Ίδρυμα δηλαδή που σου παρέχει Δίπλωμα με αντίκρισμα, αντί να το αφήσει στα ΤΕΙ για ένα Πτυχίο που κανείς δεν ξέρει ακόμα σε τι ακριβώς του χρησιμεύει? Είναι απλό, θα χρεωθεί για να πληρώσει τα δίδακτρα!
Σημειολογικά, αυτό τεκμηριώνεται και από το γεγονός, πως κανένας στα πλαίσια της Αναθεώρησης δεν μίλησε για την ίδρυση «μη-κρατικών, μη-κερδοσκοπικών» ΤΕΙ, μίλησαν μόνο για Πανεπιστήμια!
Σου λένε και σωστά, ποιος «τρελός Ιδιώτης» θα θέλει να ιδρύσει ένα ΤΕΙ? Η μεγάλη «κονόμα» βρίσκεται αλλού!
Εδώ αρθρώνεται δειλά και η εξής ανισονομία: «Τα ΤΕΙ ήδη Ανώτατα Ιδρύματα, να μην μπορούν να χορηγούν Μεταπτυχιακούς Τίτλους Σπουδών ανεξάρτητα, αλλά να πρέπει να «κτυπήσουν ταπεινά το κουδούνι» του πρώτου του τυχαίου Ιδιώτη που με εγκαταστάσεις όσο ένα ξενοδοχείο και φάτσα ένα νεοκλασικό, κατάφερε να ιδρύσει στη Χώρα μας Πανεπιστήμιο!»
Έτσι εμφανίζεται το ίδιο το Κράτος, που στις αρχές της δεκαετίας του 80 έκτιζε ανά την Ελλάδα αυτά τα «ταλαίπωρα» Ιδρύματα για να ενισχύσει οικονομικά την Περιφέρεια, τώρα να δημιουργεί τις προυποθέσεις φαλιρίσματός τους, για να εμφανιστεί – ποιος ξέρει - στη συνέχεια , ο «Σωτήρας –Ιδιώτης» που θα τα αγοράσει έναντι ευτελούς τιμήματος για να πετύχει τους σκοπούς του!
Το μόνο μέτρο που μπορεί να ληφθεί , είναι και τα κρατικά ΑΕΙ της Χώρας, σαν πρόσωπα του ίδιου του Κράτους που είναι, να μπορούν να ιδρύουν αυτόνομα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
Πρόκειται για το μοντέλο της «ημι-κρατικής» , «μη- κερδοσκοπικής» Ανώτατης Παιδείας, στο οποίο θα αναφερθούμε με λεπτομέρειες στην συνέχεια.
(θ) Το όγδοο ερώτημα: « Θα παύσουν με την Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων χιλιάδες Ελληνικές Οικογένειες το χρόνο, να στέλνουν τα παιδιά τους στο εξωτερικό για Ανώτατες Σπουδές? Κερδίζουμε με τον τρόπο αυτό πολύτιμο συνάλλαγμα?»
Πρόκειται για το κεντρικό επιχείρημα, για την «αιχμή του δόρατος» όσων υποστηρίζουν ανερυθρίαστα την «άνευ – όρων» παράδοση της Παιδείας μας στον Ιδιώτη.
Πρόκειται για ένα άνευ προηγουμένου «μύθευμα», που φαίνεται λογικό στους τηλεθεατές, όπως φαίνεται λογικό και σε οποιονδήποτε καλόπιστο παρατηρητή , που δεν γνωρίζει ούτε για τι ποσά μιλάμε, ούτε το πώς λειτουργεί η Εκπαίδευση.
Μιλάμε για 420-600 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο, που σταθερά θα αυξηθούν για να φθάσουν στο κατώφλι των 2Δις Ευρώ.
«Όλα σου λένε θα πάνε «μέλι-γάλα» , κανένα πρόβλημα με την Αναθεώρηση, κέρδος θα έχουμε σε συνάλλαγμα από τη μια και τα παιδιά μας μεσ’ το σπίτι απ’ την άλλη!»
Στην πραγματικότητα, προβλέπεται αύξηση της εκροής συναλλάγματος, αντί για μείωση όπως ισχυρίζονται!
Η «φάτσα» του «Ιδιωτικού Πανεπιστημίου» ή σωστότερα του «Πανεπιστημίου του Ιδιώτη», γράφει ένα όνομα ξενικό, κάποιο Αγγλικό ίσως κι’ Αμερικάνικο. Από κάπου πρέπει να «αγοράσουν» οι άνθρωποι το «κύρος» που τους λείπει και η «ετικέτα» αυτή κοστίζει ακριβά!
Έτσι τα χρήματα που κάθε Οικογένεια εκταμίευε πριν για να σπουδάσει τα παιδιά της, τώρα τα καταθέτει στον Ιδιώτη σαν «δίδακτρα» και κείνος αφού κρατήσει την προμήθεια του σαν «μεσάζων», τα ξαναστέλνει στο Εξωτερικό, για να πληρώσει τα Πανεπιστήμια που αντιπροσωπεύει!
Όλη και όλη η «πρωτοτυπία» της Αναθεώρησης του Άρθρου 16 του ισχύοντος Συντάγματος, συνοψίζεται στον τρόπο εξασφάλισης αυτής της «προμήθειας» , σ’ αυτό το «δωράκι»! ….
Τέλος θα κλείσουν τα περιφερειακά ΑΕΙ , που δεν θα έχουν πελατεία, όχι γιατί παρέχουν χειρότερη ποιότητα Εκπαίδευσης, η πιθανότητα αυτή είναι τόση όση και το να αφήσετε να «πέσει» το μολύβι σας και να το δείτε να πηγαίνει προς τα «πάνω», όχι, αλλά γιατί εκεί παρέχεται Εκπαίδευση και σε τομείς που δεν ενδιαφέρουν τόσο, επειδή έτσι το αποφάσισε η Πολιτεία στο παρελθόν.
Επαγγέλματα που σήμερα ανθούν και αποτελούν το αποκούμπι της ζωής όποιου έτυχε να γεννηθεί «φτωχός μα με μυαλό», θα βγουν στην «ζητιανιά», τα μεταπτυχιακά Διπλώματα θα παρέχονται με το «κασόνι», κάθε Επιστημονική Αξιοπρέπεια θα χάσει πια το νόημα της. Η «ζημία» αυτή μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να αποτιμηθεί , γιατί είναι ανυπολόγιστη!
(ι) Το ένατο ερώτημα: «Ποιο «profile» εκτιμάται πως θα έχουν τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια που θα Ιδρυθούν στη Χώρα μας μετά την αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος της Χώρας ?»
Κατ’ αρχήν η λέξη «Πανεπιστήμιο» (όλες οι Επιστήμες), δεν πρόκειται να τα εκφράζει.
Προβλέπεται πως θα ιδρυθούν «Τμήματα Πανεπιστημίων» και «όχι Πανεπιστήμια» όπως σήμερα τα ξέρουμε.
Χρειάζεται πολύ δυνατή φαντασία, για να υποθέσει κανείς , πως ο Ιδιώτης στη Χώρα μας θα διαθέσει ένα «Campus» δεκάδων ή εκατοντάδων στρεμμάτων, με την μισή σχεδόν επιφάνεια καλυμμένη από εγκαταστάσεις, με λογής – λογής Εργαστήρια , Εστιατόρια , Φοιτητική Λέσχη κτλ, όπως συμβαίνει με τα κρατικά ΑΕΙ. Ο άνθρωπος θέλει να κονομήσει στα γρήγορα!...
Θα ιδρύσει μόνο τα Τμήματα εκείνα, που έρχονται πρώτα σε προτίμηση στις Πανελλήνιες εξετάσεις!
Αν πρόκειται για Νομική ή Οικονομικά ή Management ή Κοινωνικές Επιστήμες ή Πληροφορική κτλ , οι εγκαταστάσεις δεν χρειάζεται να είναι μεγαλύτερες από ένα «μέσο ξενοδοχείο» , πλέον ένα «νεοκλασικό», πλέον μία ταμπέλα Αγγλικού ή Αμερικάνικου Πανεπιστημίου για μεγαλοπρέπεια.
Αν πρόκειται για Ιατρική, πρέπει να φανταστούμε τις εγκαταστάσεις δύο ή τριών Ιδιωτικών Νοσοκομείων συν τα υπόλοιπα.
Αν πρόκειται για Πολυτεχνικές ειδικότητες που απαιτούν Εργαστήρια, θα προτιμήσουν να περιμένουν κάποια χρόνια για να αγοράσουν «κοψοχρονιά» όποιο ΤΕΙ - κατά προτίμηση - θα κλείσει!
Οι «προπτυχιακοί» Φοιτητές θα τελειώνουν στην ώρα τους και με άνεση!
Όσο για τους «μεταπτυχιακούς τίτλους Σπουδών», που θα μπορούν να τους χορηγούν ευθύς εξ’ αρχής, θα στηθεί στην κυριολεξία μία πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα «Μηχανή».
Θα μπορεί ακόμα και να «καπαρώσει» κανείς ένα «Διδακτορικό» και να το προσφέρει «δώρο» στη γιορτή του παιδιού!...
Αντίθετα από ότι πρυτανεύει στη Λογική, το «κριτήριο επιλογής Πανεπιστήμιου» δεν θα είναι η «καλύτερη ποιότητα σπουδών» , αλλά μάλλον το αντίθετο!
Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ τους «κουτόφραγκοι»!
Θέλουν ένα έγκυρο «πτυχίο» για το παιδί τους, « με όσο γίνεται περισσότερα δικαιώματα, πιο γρήγορα και πιο φτηνά», τα υπόλοιπα τα εναποθέτουν «στην Τύχη την Κόρη του Δία», είναι από τη φύση τους «τζογαδόροι»!
Όλη κι’ όλη η «φιλοσοφία της Ίδρυσης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στη Χώρα μας», εδράζεται με «χυδαίο τρόπο» πάνω στα τελευταία λόγια κάθε Ελληνίδας Μάνας ή Πατέρα: «Μεγάλωσα και σπούδασα στη ζωή μου δύο παιδιά, έπραξα το καθήκον μου!»
Πάνω σε τόσο «ματωμένα πράγματα» στηρίζεται με ασφάλεια «το κέρδος της επένδυσης του Ιδιώτη», έτσι «θα κάτσει στο σβέρκο κάθε Ελληνικής Οικογένειας», έτσι θα πετύχει ξανά την αναδιανομή του Πλούτου που του υποσχέθηκαν!
(κ) Το δέκατο ερώτημα: «Μέχρι τώρα διαπιστώθηκε μονάχα η «αρνητική πλευρά» της Αναθεώρησης του Άρθρου 16 του Συντάγματος, υπάρχει μήπως και κάποια «θετική» πρόταση?»
Τα ΑΕΙ της Χώρας μας, Πανεπιστήμια & ΤΕΙ από κοινού, σαν Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) που είναι, σαν «Πρόσωπα» δηλαδή του ίδιου του Κράτους, διεκδικούν το αυτονόητο, να μπορούν και αυτά να ιδρύσουν με «ίσους όρους» - κατάντικρυ στον νεόκοπο Ιδιώτη - Ιδιωτικά Πανεπιστήμια!
Κάθε τι άλλο οδηγεί σε «καθαρή τρέλα» !...
Είναι σαν – για να μιλήσουμε αναλογικά- να εκχωρούσε το Κοινοβούλιο το δικαίωμα της «κινητής τηλεφωνίας» για παράδειγμα μοναχά στον Ιδιώτη, εξαιρώντας από αυτό τον ΟΤΕ, που τους διαθέτει και τις εγκαταστάσεις του!....
Τα ΑΕΙ της Χώρας μας, δεν πάσχουν από το «σύνδρομο της Δημόσιας Υπηρεσίας» , ότι το σχετικό προβάλλεται αποτελεί πέρα για πέρα «μύθευμα», πρώτα γιατί δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, και ύστερα γιατί τα στελέχη τους είναι κατά κανόνα «υπερ- φιλόδοξα άτομα», που το μόνο που ζητούν απ’ τη ζωή τους είναι να δουλέψουν «μέχρι θανάτου» για να «διακριθούν» ή ακόμα καλύτερα για να νικήσουνε τη «φτώχεια» που τα δέρνει!....
Η συστέγαση ενός Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) & ενός Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου (ΝΠΙΔ), δοκιμάστηκε είκοσι χρόνια τώρα με την Ίδρυση των «Ειδικών Λογαριασμών» σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ και τα αποτελέσματα είναι περισσότερο από ενθαρρυντικά , για την ακρίβεια παραμένουν μέχρι «σκανδάλου» ενθαρρυντικά! …
Λεπτομερέστερα, υπάρχουν σήμερα «Ειδικοί Λογαριασμοί» σε κεντρικά Πολυτεχνεία της Χώρας, που το αποθεματικό τους αρκεί για να αγοραστεί , ακόμα και Τράπεζα!
Πρέπει επιτέλους ο Ελληνικός Λαός να μάθει, πως αν το «μάτι του Ιδιώτη γούρλωσε» , δεν είναι γιατί ξαφνικά τον έπιασε η σφοδρή επιθυμία να συμβάλλει στην Παιδεία του τόπου μας, αλλά μάλλον γιατί διαπίστωσε πως κάποια ΑΕΙ τα καταφέρνουν στην «κονόμα» πολύ καλύτερα από ότι αυτός ο ίδιος, γιατί διαπίστωσε πως είναι ένα «τίποτα» μπροστά τους, γιατί κάποιοι «Καθηγητάδες Πανεπιστημίου» πλούτισαν χωρίς να του κάνουνε «τεμενάδες», έτσι κάπως αποφάσισε να απλώσει το «βρώμικό» του χέρι, έτσι κάπως βάφτισε τη «νύχτα – μέρα», έτσι κάπως θέλησε να πατήσει πόδι και στα κονδύλια της Έρευνας & της Τεχνολογικής Ανάπτυξης της Ένωσης, αφήνοντας μόνο τα «κόκαλα» στους ατυχείς Εκπαιδευτικούς!
Αν ο «Ανταγωνισμός», αυτός ο «Ιανός» στον οποίο διαπιστεύεται ο Ιδιώτης, αφεθεί πραγματικά ελεύθερος, αν δεν υπάρξουν κάποιες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, αν η Ελληνική Οικογένεια αφεθεί να διαλέξει ανάμεσα στο Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο που ίδρυσε το «Καποδιστριακό» για παράδειγμα – με τα μισά δίδακτρα – και σε κείνο που προτείνει ο κάθε ιδιώτης με τα διπλάσια, θα δείτε την πλάστιγγα της αγοράς να ισορροπεί εκεί που πρέπει, εκεί που συμφέρει την Παιδεία και τον τόπο μας!
Επιπροσθέτως, η δυνατότητα του να ιδρύουν «Ιδιωτικά Πανεπιστήμια» τα ΑΕΙ της Βόρειας Ελλάδας για παράδειγμα, θα τους επιτρέψει ξενόγλωσσα καθώς θα είναι, να προσελκύσουν μεσοπρόθεσμα 8000 – 15000 Φοιτητές απ’ τα Βαλκάνια το χρόνο, μαζί με συνάλλαγμα που θα ξεπερνά τα 300 εκατομμύρια Ευρώ και έτσι θα «επιβιώσουν» ( τα ανάλογα ισχύουν για τα ΑΕΙ του Νότου με φοιτητές από τα Αραβικά Κράτη κτλ )
Συμπερασματικά, προτείνεται κατάντικρυ στην πρόταση Ίδρυσης «μη- κρατικών» «μη- κερδοσκοπικών» Πανεπιστημίων, το δοκιμασμένο στην Ευρώπη μοντέλο της «ημι- κρατικής» «μη- κερδοσκοπικής» «Ιδιωτικής Ανώτατης Εκπαίδευσης».
(λ) Το ενδέκατο ερώτημα είναι : “Γιατί στο ΠΑΣΟΚ όταν μιλούν για Αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος, σχετικά με την δυνατότητα Ίδρυσης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων στον τόπο μας, προσθέτουν πάντοτε την φράση «υπό όρους». Οταν όμως ερωτηθούν τι εννοούν, παραπέμπουν στο Κοινό Νομοθέτη που πρόκειται στο μέλλον να το ξεκαθαρίσει. Νίπτουν απλά τα χέρια τους, τι άλλο ?»
Πρόκειται ασφαλώς εδώ για τον «σκληρό πυρήνα» ενός «πολιτικού προβλήματος» που έτσι κάπως τίθεται.
Οι Πολιτικοί μας νοιώθουν «τύψεις» είναι απλό και αν δεν νοιώθουν τίποτα ακόμα, δεν το επιθυμούν τουλάχιστο να πέσει πάνω τους ο «πέλεκυς των ευθυνών».
Το διαισθάνονται οι άνθρωποι, κάτι τι δεν πάει και τόσο καλά ….
Ας αρκεστούμε εδώ σε κάποια παραδείγματα:
«Οι Νομικές Σχολές στον τόπο μας, παρέμειναν μόνο τρεις εδώ και δεκαετίες. Τι κι’ αν ζήτησαν λογής – λογής Πανεπιστήμια να ιδρύσουν άλλη μία. Εις μάτην, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι επέμειναν και σωστά, οι Δικηγόροι – Βουλευτές τους άκουσαν. Διαφορετικά το επάγγελμα του Δικηγόρου, αποτελεί αδήριτη αλήθεια αυτό, θα «κουτρουβαλούσε στα ρείθρα των δρόμων», αυτό βέβαια μέχρι χθες…
Σήμερα έρχεται ένας Ιδιώτης και ιδρύει μια «μη-κερδοσκοπική Νομική Σχολή» στο Πανεπιστήμιο του, γιατί έτσι το θέλησε η «αγορά»! Μπορεί τάχα ο κοινός Νομοθέτης να τον εμποδίσει?
Η ορθή απάντηση είναι πως όχι, αυτό θα μπορούσε να συμβεί πριν από την ένταξη μας στην Ευρώπη, μετά οφείλουμε υπακοή, οφείλουμε να προσαρμόζουμε την Νομοθεσία μας στις μεγάλες Πολιτικές της Ένωσης, τα παρόμοια θεωρούνται «κρατικός παρεμβατισμός» και καταδικάζονται στο όνομα του Ανταγωνισμού!
Μπορεί ασφαλώς μερικοί ανόητοι να το τολμήσουν, αλλά σύντομα θα υποστούν την «συντριβή» τους , το ίδιο το Κοινοτικό Δίκαιο θα τους καταδικάσει και θα γελοιοποιηθούν!»
Τέτοια παραδείγματα μπορούμε να δώσουμε σειρά , από το αν επιτρέπεται τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια να έχουν μοναχά ένα Τμήμα, μέχρι το πώς εκλέγονται οι «Καθηγητές» εκεί, μέχρι το πώς θα αυτοδιοικούνται, μέχρι το πώς ελέγχεται η ποιότητα των παρεχόμενων Σπουδών από το ΥΠΕΠΘ που «υποτίθεται» πως θα τα εποπτεύει, μέχρι το τι θα γίνει άμα κλείσουν, μέχρι το ποια οφείλει να είναι η ελάχιστη υλικοτεχνική τους υποδομή κτλ… κτλ…
«Όροι» λοιπόν, μπορούν να τεθούν κατ’ αρχήν μοναχά «Συντακτικά», μοναχά μέσα στο κείμενο των διατάξεων που αναθεωρούνται, «εκ των προτέρων» και όχι «εκ των υστέρων»…
«Γίνεται έτσι φανερό πως η «αδυναμία» των Πολιτικών μας του ΠΑΣΟΚ να συγκεκριμενοποιήσουν, ποιοι ακριβώς είναι αυτοί «οι όροι» που κατά τη γνώμη τους θα επιτρέψουν την Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, αποτελεί απλά υπεκφυγή, και ξέρουν και μπορούν και πρέπει να τολμήσουν για να μην είναι ανακόλουθοι τουλάχιστον με την ιστορία του κόμματος τους που ίδρυσε τα περιφερειακά ΑΕΙ.
Εδώ το πρόβλημα αναδιπλώνεται σε όλο το μέγεθός του!
Σύμφωνα με το Άρθρο 111 του ισχύοντος Συντάγματος, η Αναθεώρησή του προβλέπει δύο ψηφοφορίες και στο ενδιάμεσο την ψήφο του Λαού.
Στη Θεωρία του σύγχρονου Κράτους, διατυπώνεται η «παράξενη» άποψη πως στους Πολιτικούς δεν αναλογεί καμία απολύτως ευθύνη, αφού στη Δημοκρατία όλα τα ελέγχει ο κυρίαρχος Λαός!
Πως δηλαδή μπορεί σήμερα στον τόπο μας ο Ελληνικός λαός με την ψήφο του να αποτρέψει το ενδεχόμενο της Ίδρυσης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων, ακόμα κι’ υποθέσουμε πως ενημερώθηκε σωστά, τη στιγμή που τα δύο μεγάλα Κόμματα έχουν «δώσει τα χέρια»?
Η ψήφος του έχει την δύναμη των «φτερών μιας πεταλούδας»! …
Στην πρώτη λοιπόν ψηφοφορία στη Βουλή για να επανέλθουμε , αν συναινέσει το ΠΑΣΟΚ και απλά μιλήσει για «όρους» δεν κοστίζει σε τίποτα στην Κυβέρνηση Καραμανλή να τους δεχθεί, αρκεί να επιτευχθεί ο στόχος, να πάρει η πρότασή της τα 3/5 των ψήφων. Γιατί όχι αφού γνωρίζουν περίκαλα πως σε αυτή ακριβώς την πρώτη ψηφοφορία το μόνο που ισχύει αμετάκλητα είναι το ποιο Άρθρο του Συντάγματος αναθεωρείται ονομαστικά ( δηλαδή το 16 ) και όλα τα αποδέλοιπα αποτελούν απλά «πολιτικές δεσμεύσεις» (ΘΑ) , που μετά τις Εκλογές, θα μπορεί ανερυθρίαστα η επόμενη Κυβέρνηση «να τις γράψει στα παλιά της τα παπούτσια», με το 150+1 που αναθεωρεί ουσιαστικά κατ’ άρθρο το Σύνταγμα !....
Έτσι κάπως παίζεται το σύνθετο αυτό «πολιτικό παιχνίδι», έτσι κάπως και ο Ιδιώτης είναι σίγουρος πως η Παιδεία στον τόπο μας θα του παραδοθεί «άνευ όρων» και προαλείφεται για «Πρύτανης»!
Υπάρχει βέβαια και περιθώριο.
Μπορεί η «καταστροφή» που επιχειρείται σήμερα να κάνει την ηχηρή εμφάνισή της είκοσι χρόνια μετά ( σε τούτο διαφέρουν άλλωστε τα «Ιδιωτικά Πανεπιστήμια» από τα «Ιδιωτικά Νοσοκομεία», στα δεύτερα ο «ενταφιασμός του παππού αναβάλλεται», η αξιολόγηση γίνεται αμέσως ), διακονεί όμως ζωντανός ο «μεταφυσικός Μύθος του Χάους» , στο Χάος που θα επικρατήσει, σύμφωνα με τον οποίο η «δύναμη των φτερών μιας πεταλούδας» στην Ανατολή, μπορεί να γκρεμίσει μία ολάκερη Πολιτεία στη Δύση!
Κανένας δεν γλιτώνει τελικά απ’ το φορτίο του, απ’ τις ευθύνες του σαν Πολιτικός ….
(μ) Το τελευταίο ερώτημα : « Ποιο είναι το συμπέρασμα της όλης μελέτης?»
Να αντικατασταθεί απλά η φράση του Άρθρου 16 .8 του ισχύοντος Συντάγματος : «Η σύσταση Ανωτάτων Σχολών από Ιδιώτες απαγορεύεται» από την:
«Επιτρέπεται η Ίδρυση Ιδιωτικών ΑΕΙ από ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ & Φυσικά Πρόσωπα ή Ενώσεις Φυσικών Προσώπων όπως Νόμος ορίζει.
Απαγορεύεται η αλλαγή χρήσης αλλά και η μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων των Ιδιωτικών ΑΕΙ όπως Νόμος ορίζει.
Απαγορεύεται η μεταβίβαση κρατικών ΑΕΙ σε Ιδιώτες»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
