Τ' είχαμε πει... Απρίλης 2005

Μεταξύ των άλλων τότε είχαμε πει...

Η Αρχή Της Λειτουργικότητας Υπέρ Των Εκπαιδευόμενων

Αυτό βασικά σημαίνει, πως κάθε διαφορά σε αμφιβολία, διευθετείται πάντοτε υπέρ των φοιτούντων. Στο Μεσαιωνικό motto "ο μη δαρείς ου παιδεύεται" της
Θεολογίας, αντιπαραθέτουμε το Ελεατικό "Νουν κτάσθαι ή βρόχον" της Παγκόσμιας Τεχνολογίας. Ούτως ή άλλως, τα όσα διδάσκονται σήμερα, όταν οι Μαθητές μας τα χρειαστούν, θα είναι άλλα. Μόνο ένας ανόητος θα επέμενε στην περαιτέρω εμπέδωσή τους. Αρκεί να τους μάθουμε να "σκέφτονται". Τέσσερα χρόνια Σπουδών υπεραρκούν, ούτε στιγμή παραπάνω…!

Η Αρχή Tης Ιστορικότητας

"Γεννήτορας" του ΤΕΙ-Πειραιά παραμένει ο Καθηγητής Εφαρμογών .
Το Εργαστήριο που έφτιαξε είναι μια νοητή προέκταση του χεριού ή του ποδιού του….
Πως είναι μπορετό να του το "κόψουμε", πως γίνεται ηθικά αποδεκτό να του φορέσουμε "καπέλο";! ….Μοναδικό μας χρέος είναι να τον "ανεβάσουμε" και αν τον πήραν τα προβλήματα της κάθε μέρας ή τα χρόνια, να τον αφήσουμε "ησυχασμένο", να εξέλθει της Υπηρεσίας "ωσάν να είχε ανεβεί"…. Ακόμα παρακάτω ανευρίσκει κανείς τους Διοικητικούς Υπαλλήλους του Ιδρύματος για να μην πω το ΕΤΠ…..
Οι παραπάνω "μαύροι", μαζεύουν ακόμη το "μπαμπάκι" με το οποίο ασυλλόγιστα φτιάχνονται οι "μάταιες κορδέλες" μας… Χρέος διπλό να τους συνδράμουμε….
"Ανθός, δίχως κοτσάνι -δίχως ρίζα- δεν υφίσταται ! …"

Η Αρχή Tου Πολιτισμού

Τα ΤΕΙ του σήμερα δεν καταρτίζουν απλά "μαστόρους-υποτακτικούς" στα συμφέροντα του Κεφαλαίου ντόπιου ή ξένου.
Εκπαιδεύουν "αντιρρησίες συνείδησης", ενεργούς δηλαδή Πολίτες του αύριο με ευαισθησίες & κουλτούρα.
Τα ΤΕΙ συδαυλίζουν το Πολιτιστικό Φαινόμενο, το ενισχύουν και το ενδυναμώνουν παράλληλα με την Τεχνολογική Εξειδίκευση.

Η Αρχή Tης Έρευνας

Ο επισείων κάθε ΑΕΙ σε ολάκερο τον Κόσμο είναι η Έρευνα, το καταφύγιο που φθονούμε. Το μέτρο διάκρισης το θέτει με αμείλικτο τρόπο ο ίδιος ο Χρόνος:
"το μετά πόσα χρόνια δηλαδή μετά την πρώτη δημοσίευση γίνεται χρήση μίας Επιστημονικής Εργασίας και από ποιους σε ολάκερο τον Κόσμο".
Η παλαίστρα αυτή του Πνεύματος, αποτυπώνεται σε Κώδικες αναγνωρισμένους από τις Διεθνείς Συμβάσεις Εκδοτών. Δεν είναι καθόλου "κοινή υπόθεση" το να
έχει επινοήσει κανείς κάτι που να εφαρμόζεται σήμερα στην Παγκόσμια Τεχνολογία. Πρέπει πρώτιστα να ανήκει σε κάποια Σχολή, να έχει ή να είχε έναν μεγάλο Δάσκαλο. Η Επιστήμη "δεν πάει με το κιλό"! …

Η Αρχή Tης Διαφάνειας

Κάθε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα -όπως άλλωστε και η ίδια η Δικαιοσύνη- εξομοιώνεται κατάντικρυ στην Συνείδηση ενός Δημόσιου Λειτουργού περίπου σα μία "ζυγαριά" σε ισορροπία.
Για κάθε "κέρδος" ενός "μάγκα" από τη μια, υφίστανται εκατό περίπου "κορόιδα" που το σηκώνουν από την άλλη.
Η άρνηση αυτού του καθεστώτος ακριβώς, σημαίνεται εδώ με την λέξη "διαφάνεια", λέξη που για να πούμε όλη την Αλήθεια ( δίχως να χαμογελάσουμε καθόλου), διαπλέκεται διαρκώς με την πολύ σπουδαία Αρετή της Υποκριτικής. Δεν υπάρχουν τελικά "καλοί" ή "κακοί" Πρόεδροι , υπάρχουν μοναχά "ικανοί" & "ικανότεροι" και οι δεύτεροι -κάποια στιγμή- θα επικρατήσουν.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ , Η ΨΗΦΟΣ ΣΟΥ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ & ΑΚΡΙΒΗ .
Τ' ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΕΣΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ "ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ
ΜΑ ΣΑΝ ‘’ΥΠΗΡΕΤΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΣΟΥ’’, ‘’ΟΧΙ ΒΕΖΙΡΗ’’ ! …."….

Ετούτες ακριβώς -οι παραπάνω Αρχές- αποτελούν & τις μοναδικές κατευθυντήριες γραμμές πλεύσης του Ιδρύματος, μέσα στο πέλαγος των προβλημάτων που μας έριξαν, στον κυκεώνα που επέρχεται. Ποιο όμως Σχήμα Διοίκησης έχει την ικανότητα ετούτης της πλοήγησης και με ποια ακριβώς προσόντα, δίχως να γίνει διαλεκτικό ;
Πριν ρίξεις τον φάκελο Σου, πολύ Αγαπητέ Συνάδελφε, ρίξε ακόμη μια ματιά στον "δήθεν Αρχηγό σου", η αμφιβολία δεν μας έβλαψε ποτέ .…. Μα μην κοιτάτε, δεν προτείνω, σε τούτη τη σελίδα μονάχα αστειεύουμαι , τι σημασία άλλωστε θα είχε κι' αν σας πρότεινα ;! …
Ο ενθουσιασμός ενός Προέδρου, την στιγμή ακριβώς που διαπιστώνει πως συγκέντρωσε τους περισσότερους ψήφους και εκλέγεται, μοιάζει άτυχα με μια "τυφλή πιστολιά", που προσπαθεί να "εκτελέσει" τα προβλήματα, αντί ν' ασχοληθεί με την επίλυσή τους.
Χωρίς καθόλου να ενδιαφέρεται για το περίτεχνο ξεκόμπιασμα αυτού του σχοινιού που μας δένει με την πραγματικότητα, το κόβει με μια "συνδικαλιστική μαχαιριά", εγκαταλείποντας τα πάντα στο έλεος των τεσσάρων ανέμων.
Τότες, πιστεύω πως θα ήτανε ειλικρινέστερο, αν πιάναμε τη γομολάστιχα και σβήναμε το "καραβάκι" από τον θυρεό του ΤΕΙ-Πειραιά, αφήνοντας την φουρτουνιασμένη θάλασσα, στον πάτο της οποίας σίγουρα θα ευρίσκεται.
Αυτά εγώ και άλλοι , άλλα ….

Απρίλης του 2005,

ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ